Kostas PapanikolaouΑπό Bodrum προς Kusadasi, για ελάτε!
Μετά τις δύο νύχτες στο Bodrum λοιπόν, το πρωί της 31ης Μαρτίου αφήσαμε τις ανέσεις του ξενοδοχείου, καθαρίσαμε τα τζάμια του αυτοκινήτου από τη θάλασσα που είχαν καταπιεί στο ferry (ασφάλεια πάνω απ’ όλα), και ξεκινήσαμε με τελικό προορισμό της μέρας το Kusadasi. Η αρχαία Ελλάδα θα ανοιγόταν μπροστά μας, δείτε κι εσείς!
Φυσικά, δεν διαλέξαμε την εθνική οδό, από Bodrum προς Becin και μετά Kusadasi. Πρώτα κινηθήκαμε δυτικά του Bodrum, περάσαμε από Turgutreis, Yalikavak, Torba, και στη συνέχεια απλά στρίψαμε σε ένα μικρό επαρχιακό δρόμο αρκετά πριν το Becin.
Τώρα, γιατί το κάναμε αυτό; Πρώτα απ’ όλα γιατί έχει πλάκα! Επίσης, σημασία μεγάλη έχει και το ταξίδι (όχι μόνο ο προορισμός). Τρίτον, δεν θέλουμε γενικά να πληρώνουμε διόδια, κι ακόμα σκεφτήκαμε ότι μέσα από επαρχιακούς δρόμους, μικρά χωριά κτλ θα μπορούσαμε να δούμε, να ακούσουμε, να μυρίσουμε την πραγματική ζωή του κάθε τόπου.
Οδηγώντας στην τουρκική επαρχία
Η διαδρομή περιμετρικά της χερσονήσου που βρίσκεται το Bodrum κινείται σχεδόν εξ ολοκλήρου σε τουριστικό στυλ. Ξενοδοχεία μικρά, μεγάλα, συνήθως καινούρια, σε παραλίες, βουνά, χωράφια, οπουδήποτε. Μικρά χωριά με ενοικιαζόμενες κατοικίες, και κάπου εκεί και οι ντόπιοι κάτοικοι. Δεν μπορώ να πω ότι ενθουσιαστήκαμε με την ποιότητα των παραλιών που βλέπαμε, αντίθετα μας άρεσε η μικρή βολτίτσα στο Turgutreis, με ενδιαφέρον τζαμί.
Κατά τα λοιπά, εγώ οδηγούσα και η σύζυγος βοηθούσε όπου χρειαζόταν καθοδήγηση (το gps χρησιμοποιούταν σαν χάρτης κυρίως, όχι για οδηγίες, μιας κι εμείς φτιάχναμε τη διαδρομή). Αφού αφήσαμε την εθνική οδό, βρεθήκαμε να ακολουθούμε ένα φορτηγάκι που πήγαινε να παραλάβει γάλα από κτηνοτρόφους, στα μικρά χωριά της διαδρομής. Ομολογώ ότι εκνευρίστηκα, λόγω σκόνης και καυσαερίων. Ευτυχώς σύντομα μας άφησε να περάσουμε, αν και μας κοιτούσαν σαν να είμαστε εξωγήινοι. Ίσως νόμιζαν ότι είχαμε χαθεί, ποιος ξέρει.
Τέλος πάντων, για περίπου μία ώρα περιπλανηθήκαμε σε εντελώς φτωχικούς οικισμούς, κάποιες φορές μέσω χωματόδρομου, χαζεύαμε τους χωρικούς που μας χάζευαν κι αυτοί, σταματήσαμε για φωτογραφίες σε ένα χωράφι γεμάτο μαργαρίτες, και μετά ξαναβρήκαμε την εθνική σχεδόν στο ύψος μιας λίμνης που είναι στην περιοχή, ανατολικά της αρχαίας ελληνικής πόλης Δίδυμα, “τουρκιστί” Didim.
Αρχαία Δίδυμα
Τα Δίδυμα λοιπόν, ανεπτυγμένα τουριστικά πλέον εννοείται, μου θύμισαν κάτι από Παραλία Κατερίνης, για όσους έχουν πάει. Τετραγωνισμένη ρυμοτομημένη περιοχή με ξενοδοχεία, γυράδικα ντόνερ, κάθε είδους μαγαζιά για ντόπιους και ξένους, ακόμη ένα εντυπωσιακό τζαμί και φυσικά με εκμετάλλευση της αρχαίας ελληνικής πόλης. Μας φάνηκαν τσιμπημένες οι τιμές στο γυράδικο που καθίσαμε να φάμε, γενικά της συζύγου δεν της άρεσε η πόλη, εμένα πάλι μου άρεσε αρκετά μπορώ να πω. Ίσως έφταιγε και η ζέστη, μιας και φτάσαμε εκεί μεσημέρι κάνοντας και πάλι παράκαμψη από τον κυρίως δρόμο για Kusadasi. Βγάλαμε τις φωτογραφίες μας, αγοράσαμε αρκετά σουβενίρ σε καλές τιμές (ή έτσι μας φάνηκε γιατί μας άρεσε το παζάρι για τα πάντα!) και μετά διαλέξαμε πάλι επαρχιακό δρόμο προς Soke και Kusadasi.
Δεν το μετανιώσαμε, θα δείτε. Οι φωτογραφίες είναι από τη διαδρομή στην επαρχία, τα Δίδυμα και τη λίμνη Bafa που ανέφερα πριν. Δίπλα στη λίμνη υπάρχουν εστιατόρια και κάποιες επιλογές για διαμονή νομίζω. Επίσης μικρές βαρκούλες σε πηγαίνουν “κρουαζιέρα” γύρω από ένα νησάκι. Χρόνο για όλα δεν είχαμε, αλλά τουλάχιστον τα βλέπαμε, τα φωτογραφίζαμε και κάναμε τις επιλογές μας. Στη διαδρομή λοιπόν προς το Kusadasi περάσαμε κι επισκεφτήκαμε τις αρχαίες πόλεις της Μιλήτου (Milet) και Πριήνης (Priene).
Μίλητος και Πριήνη, πολύ καλά διατηρημένες
Γι’ αυτό και δε μετανιώσαμε ούτε στιγμή που επιλέξαμε την εκτός εθνικής οδού διαδρομή. Και οι δύο αυτοί αρχαιολογικοί χώροι διατηρούνται σε πολύ καλή κατάσταση τηρουμένων των αναλογιών, καθώς οι γείτονες φροντίζουν να αποκομίζουν οφέλη από οτιδήποτε βρίσκεται στην επικράτειά τους. Καθώς η ώρα είχε περάσει, δεν μπήκαμε στο θέατρο της Μιλήτου, παρά μόνο τραβήξαμε αναμνηστικές φωτογραφίες και συνεχίσαμε.
Στην Priene (η αρχαία Πριήνη) αντίθετα, κάτι μας τράβηξε. Ίσως το ότι δεν ξέραμε καν ότι υπήρχε κάτι εκεί, και ξαφνικά είδαμε από την αριστερή πλευρά του δρόμου τους κίονες, ψηλά σε ένα βράχο, κάτω από βουνό. Θέαμα αρκετό για να στρίψω απλά στην επόμενη διασταύρωση και να πάμε τάχιστα εκεί. Και στη Μίλητο και στην Πριήνη υπάρχουν μαγαζάκια με αναμνηστικά, σνακ, και μικρό ξενοδοχείο νομίζω.
Δεν υπήρχε όμως χρόνος για τέτοια. Η ώρα ήταν περασμένες έξι, και είχαμε τουλάχιστον καμιά ώρα οδήγηση ακόμη για Kusadasi. Μπορείτε να δείτε αυτά τα δύο μέρη στις σχετικές φωτογραφίες, και τα δύο αξίζουν επίσκεψης, κατά τη γνώμη μας.
Άφιξη στο Kusadasi
Γύρω στις οχτώ το βράδυ λοιπόν, μετά από όλο αυτό το tour και την κουραστική όσο και γεμάτη μέρα μας, φτάσαμε στο Kusadasi. Βρήκαμε με αρκετή προσπάθεια κι “ένστικτο” το ξενοδοχείο, καθώς κάποιοι δρόμοι ήταν κλειστοί λόγω έργων στην πόλη.
To Pak hotel είναι κεντρικά στην πόλη, καθιστώντας κάθε μετακίνηση πανεύκολη, ειδικά για “δρομείς” σαν και του λόγου μας. Προσφέρει απλά τα βασικά, είχαμε πάρκινγκ εκεί μπροστά, απόλυτα ασφαλής περιοχή, και φοβερός ιδιοκτήτης!
Αλλά αυτά στο επόμενο κεφάλαιο, μιας κι εκείνο το βράδυ απλά κάναμε μια αναγνωριστική βολτίτσα. Κατόπιν φάγαμε φθηνό εξαίρετο μπακλαβά και ντόνερ κεμπάπ και πήγαμε στο δωμάτιο να πάρουμε δυνάμεις. Η επόμενη μέρα περιελάμβανε το περίφημο Pamukkale. Ακόμη κι από τις φωτογραφίες δεν είχαμε ιδέα τι μας περίμενε… Απολαύστε το μαζί μας εδώ.