Kostas PapanikolaouΕισαγωγή, σε μέρη μαγικά
Πέρασαν ήδη κάμποσα χρόνια από το μαγικό και αξέχαστο εκείνο ταξίδι μας στην Ισλανδία, τη χώρα του πάγου και της φωτιάς. Αλλά το μυαλό ακόμα τριγυρίζει σε όσα μοναδικά αντικρίσαμε εκείνες τις μέρες, στο απομακρυσμένο αυτό νησί με την ανεπανάληπτη φύση!
Ευκαιρία να μοιραστούμε και να “αποθηκεύσουμε” στις μελλοντικές μας αναμνήσεις την πιο όμορφη ταξιδιωτική ιστορία μέχρι τώρα, μέχρι την επόμενη.
Ακόμα και τώρα, μερικές από τις εκατοντάδες φωτογραφίες “εμφανίζονται” ξαφνικά για να μας θυμίζουν τις ομορφιές του τόπου εκείνου. Καταρράκτες γνωστοί και άγνωστοι, προσεγγίσιμοι αλλά κι απαιτητικοί για τον πεζοπόρο, πεδιάδες λάβας, χιονοθύελλες…Αλλά κι αμμοθύελλες, κρατήρες ηφαιστείων κι ατελείωτα τρεχούμενα νερά (τι νερό αλήθεια, άντε να συνηθίσεις το χλώριο πάλι).
Ήλιος, βροχή, ξαφνικές ριπές ανέμου εντυπωσιακές όσο κι επικίνδυνες, ταχύτατη αλλαγή του καιρού μέσα σε ελάχιστα λεπτά κυριολεκτικά, κατάμαυρες παραλίες,παγετώνες, φάρμες στη μέση του πουθενά με ταράνδους, άλογα, χήνες και τόσα άλλα, παγόβουνα σε ατελείωτη μάχη με τα κύματα, νύχτες που δε νύχτωναν…
Αλλά και φάλαινες και δελφίνια, αλμπατρός και θαλασσοπούλια, puffins, θερμές πηγές κι εκμετάλλευση της ανεξάντλητης ενέργειας, εκκλησίες τόσο ιδιαίτερες σχεδιαστικά.
Σίγουρα ξέχασα κι άλλα, θα τα θυμηθώ στην πορεία. Το σίγουρο είναι ότι η Ισλανδία μας έδωσε τόσα, και κράτησε κι άλλα, περισσότερα, κρυφά από τις αισθήσεις μας. Όσο κι αν θέλαμε και προσπαθήσαμε να κατακτήσουμε και τη βόρεια πλευρά της, κατέστη αδύνατο. Ίσως και καλύτερα, σαν εγγύηση επιστροφής μας εκεί, καθαρά καλοκαιρινούς μήνες πλέον. Έτσι ώστε να περπατήσουμε το Βορρά, τα δυτικά φιορδ και την ενδοχώρα με τα τόσο καλά κρυμμένα μυστικά της. Ίσως και χειμώνα, το βόρειο Σέλας κάπου θα περιμένει.