Kostas PapanikolaouThingvellir και Gullfoss, Faxifoss, και η απόλυτη ιδιωτική θερμή πηγή!
Εκείνο το πρωί, και μετά τις σχετικές οδηγίες του Leszek, οδηγήσαμε σε μία από τις ομορφότερες διαδρομές στην Ισλανδία, ενώ το απόγευμα απολαύσαμε τη γαλήνη και χαλάρωση σε μια μικροσκοπική θερμή πηγή – πισίνα μέσα στο απόλυτο πουθενά.
Πρωινό με όλη την οικογένεια λοιπόν, κι αναχώρηση ξεκούραστοι και με πολύ καλή διάθεση, μιας κι ο ήλιος έλαμπε! Είχαμε ήδη σχεδιάσει να πάμε μέχρι το εθνικό πάρκο Thingvellir, όπου το χώρισμα των τεκτονικών πλακών είναι εμφανές.
Διαδρομή παραμυθένια προς το Thingvellir
Αντί όμως για τον κανονικό δρόμο, οδηγήσαμε κυκλικά της λίμνης Thingvalla, μέσω χωματόδρομου, φτάνοντας στον προορισμό μας από τα δυτικά. Μία από τις πιο γραφικές κι όμορφες διαδρομές που έχουμε οδηγήσει ποτέ μας! O δρόμος κινείται σχεδόν παράλληλα με τη λίμνη στα περισσότερα σημεία, αλλού ανηφορίζει και η θέα σου κόβει την ανάσα, αλλού βλέπεις σπιτάκια σαν από παραμύθι κοντά στις όχθες. Δεν περιγράφεται με λόγια, ούτε καν με φωτογραφίες, το να το ζεις είναι κάτι ξεχωριστό.
Στο Thingvellir φτάσαμε με προσμονή αλλά και χαρά για όσα ήδη βιώσαμε. Ξέραμε ήδη ότι δε θα βουτήξουμε στα απίστευτα διαυγή νερά εκεί στο χώρισμα της γης, αντιθέτως θα περιπλανιόμασταν με τη φωτογραφική ανά χείρας, να απολαμβάνουμε τα μικρά ποταμάκια, τους περίεργους κι εντυπωσιακούς σχηματισμούς των βράχων, έναν ακόμη καταρράκτη, τις λιμνούλες που σχηματίζονταν. Κι αυτό κάναμε, ο καιρός βοήθησε, χαρήκαμε τη βόλτα μας.
Gullfoss, γνωρίστε τον!
Έπρεπε να συνεχίσουμε όμως, ο πιο γνωστός καταρράκτης της Ισλανδίας μας περίμενε. Κι, επειδή κάποια απειλητικά σύννεφα ήδη κατευθύνονταν προς τα εκεί, είπαμε να τα προλάβουμε αυτή τη φορά. Προσπεράσαμε το Geysir και σε πολύ σύντομο διάστημα φτάσαμε!
Τ
έτοια δύναμη, τέτοια ορμή, τέτοια ποσότητα νερού. Και μέσα σ’ όλα, ο ήλιος είχε διάθεση για παιχνιδίσματα, σχηματίζοντας μικρά ουράνια τόξα πού και πού… Ισλανδία, Gullfoss!
Παραδίπλα υπάρχει και εστιατόριο με παραδοσιακή Ισλανδική σούπα, με κρέας δικό τους, όπως μας είπαν οι οικοδεσπότες. Αξίζει, σε αντίθεση με το Geysir, όπου συμβουλευτήκαμε να μη δοκιμάσουμε. Εμείς πάλι είχαμε special ελληνικό φαγητό μαζί μας, γιαουρτάκια και λοιπά γαλακτοκομικά από το super market που ομολογουμένως μας άρεσαν πολύ, και φυσικά καφεδάκια και νερό ατελείωτο!
Η συγκεκριμένη μέρα έτσι κι αλλιώς προμηνυόταν σχετικά χαλαρή, αφού θα κοιμόμασταν και πάλι στο Reykholt. Με την ησυχία μας περάσαμε και από τον καταρράκτη Faxifoss, κατόπιν ήρθε η ώρα που περιμέναμε πώς και πώς.
Θερμή πηγή, μόνο για εμάς
Υπάρχει που λέτε στην περιοχή, μία μικρή κρυφή θερμή πηγή. Δεν αναφέρομαι στο secret lagoon, που πλέον δεν είναι και τόσο “secret” αν κρίνω από τα αυτοκίνητα και τον κόσμο που είδαμε περνώντας. Μιλάω για μία τοποθεσία κρυμμένη ανάμεσα σε λόφους θαρρείς σαν από ταινία μεσαιωνικών ετών. Είναι κοντά στο Flúðir, και τη βρήκαμε ακολουθώντας κάποιους χωματόδρομους, βρίσκοντας ένα αγρόκτημα με την εκκλησία του και τα μνήματα, κι ευχόμενοι να μην είναι πολλοί επισκέπτες εκείνη την ώρα.
Ήταν απόγευμα ήδη όταν φτάσαμε, κι αντικρύσαμε αυτό το μαγικά απομονωμένο τόπο.
Και ναι, ήμασταν μόνοι, αφού ο μοναδικός επισκέπτης έφυγε λίγο μετά την άφιξή μας. Και ναι, δεν μπορώ να περιγράψω με λόγια την αίσθηση που μας έδινε το μέρος τούτο. Λίγο απόκοσμο, λίγο συνηθισμένο από την άλλη.
Μια πηγή κάπου μέσα στο βουνό, μια αυτοσχέδια μικρή πισίνα, το νερό να συνεχίζει μέσα από μια πρόχειρη καλύβα -το καλύτερο μέρος για να αλλάξεις ρούχα προφυλαγμένος από τον αέρα- και ακριβώς μετά, λίγα σκαλοπάτια και μια στέρνα όπως τη λέμε εμείς, όπου έπλεναν οι βοσκοί τα πρόβατά τους καμιά φορά, μας είπαν τα παιδιά. Αλήθεια ή ψέματα, θα σας γελάσω. Εμείς έτσι κι αλλιώς απολαύσαμε ένα δίωρο χαλάρωσης, που αλλού την χρυσοπληρώνεις. Και όμως, η φύση τόσο γενναιόδωρα έχει ακόμη δωράκια για όσους ψάχνουν.
Η μέρα τελειώνει με τις σωστές γεύσεις
Αφού πείσαμε τους εαυτούς μας ότι κάποια στιγμή όλα τα όμορφα τελειώνουν, κινήσαμε για τη βάση μας ξανά. Φωτογραφίσαμε κάποια όμορφα ισλανδικά αλογάκια που μας ενέπνευσαν και συνεχίσαμε.
Λίγο έξω από το Flúðir όμως, να κι ένα εστιατόριο με κουζίνα Αιθιοπίας! Στο δε Reykholt μας περίμενε ζεστή σοκολάτα παραγωγής τους, ό,τι πρέπει για να κλείσει ιδανικά μια μέρα σχετικής χαλάρωσης, όχι ιδιαίτερης πεζοπορίας. Από την επόμενη θα ξεκινούσε το τρέξιμο, κυριολεκτικά και μεταφορικά! Μέχρι τα μεσάνυχτα, και βάλε…
Η συνέχεια με ένα κλικ εδώ.