Kostas PapanikolaouΛίγο πριν την επιστροφή…Ρέικιαβικ και Blue Lagoon!
Είχε φτάσει δυστυχώς η τελευταία μέρα στην Ισλανδία. Η αλήθεια είναι πως μέχρι εκείνη τη στιγμή, οι μέρες και οι νύχτες ήταν τόσο γεμάτες, που είχαμε την εντύπωση ότι ήμαστε στο νησί πάνω από μήνα. Και όμως, τώρα που έφτανε η ώρα να επιστρέψουμε, συνειδητοποιήσαμε ότι το όνειρο των διακοπών σ’ αυτή την απίστευτη χώρα έφτανε στο τέλος του. Είχαμε βέβαια μια ακόμη γεμάτη μέρα μπροστά μας, μιας και η πτήση της επιστροφής ήταν αργά τη νύχτα. Μια μέρα με φάλαινες, βόλτα στο Ρέικιαβικ και Blue Lagoon!
Πάμε να δούμε φάλαινες!
Έτσι, με καλή διάθεση, γεμάτο στομάχι χάρη σε ένα ακόμη υπέροχο πρωινό της Αλιόνας και με προσμονή για παρακολούθηση φαλαινών, περπατήσαμε προς το γραφείο για τα εισιτήρια. Η εταιρεία που διαλέξαμε δεν είναι μία από τις γνωστές που εδρεύουν στο παλιό λιμάνι. Πιο πολύ σε οικογενειακή επιχείρηση μας έκανε, χωρίς τρομερό site, με ένα καράβι, αλλά με πολύ ευγενικό και εξυπηρετικό προσωπικό. Φυσικά και με φθηνότερες τιμές σε σχέση με τους ανταγωνιστές, και με επιπλέον έκπτωση απ’ όσο υπολογίσαμε.
Εισιτήρια, κάμερα με δύο μπαταρίες (πάλι καλά, το κρύο και η συνεχής χρήση κυριολεκτικά την κατάπιαν την πρώτη), ζεστά ρούχα. Τι ξεχάσαμε, γυαλιά ηλίου. Ακόμη και τότε, μετά από οχτώ μέρες που ο καιρός μας έδειχνε πόσο ευμετάβλητος είναι, εμείς είδαμε βαριά συννεφιά και είπαμε “τι να τα κάνουμε τα γυαλιά”. Όταν πέρασε το πρώτο μισάωρο, και πριν καλά – καλά ανοιχτούμε από τον κόλπο, το μετανιώσαμε.
Η μίνι κρουαζιέρα και η εμπειρία αποδείχθηκαν πολύ ενδιαφέρουσες. Μετά την ανάλυση των μέτρων ασφαλείας, ακούσαμε αρκετά για τα είδη των θαλάσσιων θηλαστικών. Μάθαμε για τη ζωή τους, τα μέρη που μεταναστεύουν για να αναπαραχθούν, για να τραφούν, τους κινδύνους που αντιμετωπίζουν. Ό,τι καλύτερο δηλαδή, για να φορέσουμε τις ειδικές κόκκινες φόρμες, να ξεχυθούμε στο κατάστρωμα και να πασχίζουμε να δούμε κάτι στον ορίζοντα!
Αναζητώντας θαλάσσια ζωή
Πού να σκεφτούμε ότι τα δελφίνια και οι φάλαινες θα μπορούσαν απλά να είναι κάτω από το σκάφος, να παίζουν, να βγουν ακριβώς δίπλα μας, ή απλά να κολυμπήσουν μέχρι τα νησιά Φερόε για βόλτα και να έρθουν ξανά σε καναδυό μέρες. Μετά από κάποια ώρα είδαμε τις πρώτες φάλαινες, αφού πρώτα χορτάσαμε θαλασσοπούλια, puffins, άλμπατρος, αλλά και παιχνιδιάρικα δελφίνια. Αν κι όχι από πολύ κοντινή απόσταση, εντούτοις το θέαμα της τεράστιας ράχης τους να ξεπροβάλλει στην επιφάνεια ήταν εντυπωσιακό. Επρόκειτο για minke whales, όπως μας είχε πει ο βιολόγος – ξεναγός, πιο εύκολα εντοπίσιμες σε σχέση με τις φάλαινες φυσητήρες.
Η αναζήτηση συνεχίστηκε, το κρύο, ενισχυμένο με το θαλάσσιο αέρα, πολύ τσουχτερό, αλλά πουθενά η φάλαινα φυσητήρας που κυκλοφορούσε εκείνη τη μέρα στην περιοχή. Κι εκεί, λίγο πριν ξεκινήσουμε για την επιστροφή στο Ρέικιαβικ, είδαμε τον πίδακα! Όλα τα σκάφη κινήθηκαν προς το σημείο, αν και όχι σε πολύ κοντινή απόσταση και πάλι. Ήταν αρκετό όμως για να δούμε το μικρό show του εκπληκτικού αυτού ζώου και να τραβήξουμε καναδυό αξιοπρεπείς φωτογραφίες πριν βάλουμε πλώρη για πίσω. Μέσα στο σαλόνι πλέον, να ζεσταθεί το κοκαλάκι μας, να πιούμε κανένα τσάι.
Blue lagoon, για μια φορά μόνο
Η πτήση της επιστροφής ήταν μετά τα μεσάνυχτα και στο Blue Lagoon θα πηγαίναμε στις πέντε το απόγευμα. Οπότε, τι καλύτερο από μια τελευταία βόλτα στην πρωτεύουσα, μερικά αναμνηστικά ακόμη, κάποιες φωτογραφίες με καλό καιρό, και φυσικά μπέργκερ, που τόσο διαδεδομένα είναι στο νησί. Δεν είμαστε γενικά φαν του συγκεκριμένου είδους διατροφής, κάθε άλλο θα έλεγα. Έχουμε μάλιστα δοκιμάσει και καλύτερο μπέργκερ, στη Ρόδο. Μια χαρά ήταν όμως, ό,τι έπρεπε για να πάρουμε ενέργεια και να περπατήσουμε το κέντρο μια ακόμη φορά!
Η ώρα πέρασε, πλέον μας φαινόταν ότι περνούσε πιο γρήγορα. Τι μας είχε μείνει; Μια επίσκεψη για χαλάρωση στο πιο γνωστό γεωθερμικό σπα της Ισλανδίας, με τα χαρακτηριστικά τουρκουάζ νερά και τις χιλιάδες κόσμου.
Με όσους ντόπιους είχαμε μιλήσει, μας είπαν ότι δεν αξίζει τα 55 ευρώ της επίσκεψης, ότι υπάρχουν πολύ ομορφότερα και πιο ποιοτικά λουτρά. Το κατανοούμε όλοι πιστεύω, απλά θεωρήσαμε ότι πρώτο ταξίδι στην Ισλανδία χωρίς επίσκεψη στο Blue Lagoon δεν πάει. Η αλήθεια είναι ότι, αν δεν υπήρχαν όλα αυτά τα μιλιούνια επισκεπτών, θα είχε άλλη χάρη το μέρος. Δε μας πειράζει και πολύ που δεν είναι φυσικό, αλλά αποτέλεσμα της λειτουργίας του παρακείμενου μεγάλου γεωθερμικού εργοστασίου. Απλά, όπως σε όλα τα δημοφιλή αξιοθέατα,η πολυκοσμία το χαλάει. Δεν πειράζει.
Κάναμε το ντουζ σύμφωνα με τους κανόνες, βάλαμε τις μάσκες προσώπου, χαλαρώσαμε όσο δεν πάει για τις τρεις επόμενες ώρες. Το τελευταίο μισάωρο μας βρήκε σε ξαπλώστρες, με τη θέα της λίμνης και τα ποτά στο χέρι, να αναπολούμε όσα ζήσαμε εκείνες τις μέρες. Και δεν ήταν λίγα.
Φεύγουμε, με σκέψεις επιστροφής
Ολόφρεσκοι κι ανάλαφροι όταν φύγαμε από τα λουτρά, τακτοποιήσαμε σακίδια πριν παραδώσουμε το αυτοκίνητο, κρατήσαμε τις καλύτερες αναμνήσεις και την κάμερα να χαζεύουμε φωτογραφίες και πήγαμε αεροδρόμιο με το βανάκι της εταιρείας. Περιττό να πω ότι δεν υπήρξε επιπλέον χρέωση για το αυτοκίνητο. Βλέπετε, η κρέμα είχε κάνει καλή δουλειά, κι επιπλέον εκτίμησαν το γεγονός ότι το επέστρεψα πλυμένο εξωτερικά!
- Όλα τα ωραία έχουν ένα τέλος, έτσι; Θα έλεγα ότι απλά δίνουν τη θέση τους, χώρο και χρόνο για άλλα ωραία, όσο υπάρχει καλή διάθεση και ανοιχτό μυαλό για τη ζωή.
Επρόκειτο για την κορυφαία ταξιδιωτική μας εμπειρία, μέχρι, όπως ανέφερα και στην αρχή, να ξεπεραστεί ίσως από κάποια άλλη, σε ένα άλλο μέρος. Ή ίσως και από το ίδιο, όταν επιστρέψουμε στην Ισλανδία για όσα αφήσαμε.
Μη χάσετε συμβουλές και συμπεράσματα παντός είδους, για το ταξίδι στην Ισλανδία!