Kostas PapanikolaouΉ αλλιώς, πώς να ξεχάσεις μια ωτίτιδα
Το πράγμα σοβάρευε αρκετά πλέον, και οι καλοί μου γονείς έβγαλαν ένα “πολεμικό” σχέδιο 11 ημερών! Αυτό περιελάμβανε τη Βουδαπέστη, το Ζάγκρεμπ, και το Σαράγεβο, με ενδιάμεσες στάσεις, για να γνωρίσουμε το εορταστικό πνεύμα των Βαλκανίων. Τα Χριστούγεννα στο Ζάγκρεμπ είναι φημισμένα, μάλιστα. Κάπου διάβασε ο πατέρας μου ότι ψηφίστηκε για τρίτη συνεχόμενη χρονιά στην πρώτη θέση της λίστας με χριστουγεννιάτικες αγορές… Εμπορικά κόλπα, τα λέω εγώ ο μικρούλης.
Το σχέδιο πήγαινε κατ’ ευχήν, το αγαπημένο μου αυτοκινητάκι “απόλαυσε” ένα διόλου φτηνό σέρβις, τα ξενοδοχεία, οι διαδρομές, τα αξιοθέατα, όλα στο σημειωματάριο της μαμάς. Έτοιμοι για αναχώρηση λέμεεεεε!!
Και τότε… Μια άσχημη μυρωδιά από το αυτάκι μου, ένα περίεργο πράγμα που έβγαινε από εκεί, ένας παραπανίσιος φόβος των νέων γονιών μου και βζιιινκ!, μέσα στο νοσοκομείο ο Εκτορούλης, μαζί με τη μαμά και το στήθος της βεβαίως βεβαίως.
Πω πω, μπλέξαμε στο νοσοκομείο
Και, αφού μπήκαμε, άντε να ξεμπλέξουμε. Οι γιατροί έλεγαν ωτίτιδα, η καλλιέργεια που μου πήραν έκανε να βγει πέντε μέρες, η μαμά να τρελαίνεται από το άγχος της μην αρρωστήσω χειρότερα εκεί μέσα, ο πατέρας μου να πηγαινοέρχεται με φαγητά και διάφορα, κι εγώ, γέλιο και πείραγμα με τις νοσοκόμες, χιχι!
Δεν πονούσα, βασικά δεν είχα ούτε υγρό πλέον, άλλα οι γιατροί ανένδοτοι. “Είναι πολύ μικρό βρέφος, θα μείνει τουλάχιστον δέκα μέρες μέσα”. Το οποίο σήμαινε έξοδο τη δεύτερη μέρα των Χριστουγέννων και βάλε…το οποίο σήμαινε ότι μπορεί να έβγαινα ορφανός πλέον, έχοντας χάσει ήδη τους γονείς μου από πολλαπλά εγκεφαλικά, περνώντας τις εορταστικές μέρες σε μισό κρεβάτι και μια καρέκλα…
Τελικά, με τη συμβουλή της παιδιάτρου μας, κι εφόσον οι εξετάσεις μου ήταν καθαρές, χαιρέτησα με ακαταμάχητο χαμόγελο τις νοσοκόμες και φύγαμε μετά από πέντε μέρες. Και τι να κάνεις τώρα, με την αντιβίωση μαζί μας, και το πρόγραμμα να έχει πάει στράφι;;; Μα, να περιμένεις λίγες μέρες ακόμη, και να φτιάξεις άλλο πρόγραμμα φυσικά!
Αλλαγή σχεδίων και, Βελιγράδι!
Είπαμε να κάνουμε ταξιδάκι, μην μας το χαλάσει μία ωτίτιδα, που τελικά αποδείχθηκε και εξαιρετικά ελαφριά. Με τα πολλά με τα λίγα, ακυρώσαμε αρκετά, αλλά τελικά κανονίσαμε μια διανυκτέρευση στο Βελιγράδι στον πηγαιμό, μία στο Νις στην επιστροφή, και τέσσερις στο Ζάγκρεμπ, ακριβώς τις μέρες των Χριστουγέννων! Γιούπιιιιιιι!
Προπαραμονή Χριστουγέννων λοιπόν, λάβαμε θέσεις (εγώ του ύπνου) και ξεκινήσαμε καρφί για Βελιγράδι. Ο δρόμος γνωστός στον πατέρα μου, οι στάσεις μόνο για τα απαραίτητα (για να με καθαρίζουν και να με ταΐσει η μαμά δηλαδή), οπότε και φτάσαμε κοντά στο ναό του Αγίου Σάββα και τη Slavija square για να περάσουμε τη νύχτα μας. Εννοείται μετά την απαραίτητη βραδινή βολτίτσα εκεί στα πέριξ, για όμορφες φωτογραφίες του ναού και του σιντριβανιού της πλατείας!
Είχα ανυπομονησία εκείνη τη νύχτα, να ξέρετε! Πρώτα μου Χριστούγεννα, και βρισκόμασταν λίγες ώρες μακριά από ένα μέρος όπως τα θέλουμε εμείς τα παιδάκια.
Αλλά και Ζάγκρεμπ!
Και φαίνεται ότι, παρόλες τις δυσκολίες που αντιμετωπίσαμε τις τελευταίες εβδομάδες, το Ζάγκρεμπ μας υποδεχόταν με τις καλύτερες συνθήκες! Όμορφος καιρός, με το απαραίτητο κρύο για την εποχή βέβαια, στολισμένο κέντρο, πάμφθηνη διαμονή με αναζήτηση τελευταίας στιγμής στο πεζοδρομημένο κέντρο, αλλά και ελεύθερη, δωρεάν θέση πάρκινγκ που εμφανίστηκε μπροστά μας, σε ελάχιστη απόσταση από το ξενοδοχείο μας!
Ποιος τον έπιανε τον papa, που να ήξερε τι τον περίμενε όταν μπήκαμε στο δωμάτιο. Η ευγενική και ιδιαίτερα ομιλητική υπάλληλος ήθελε να εξηγήσει τα πάντα, η μαμά μου με ολίγα νεύρα και ο μπαμπάς κλασικά να συμμετέχει στην κουβέντα.
Γιατί άραγε; Μα, τα είχα κάνει φυσικά, και βασικά λέρωσα τα πάντα όλα, χιχι! Και δεν έλεγε να σταματήσει να μιλάει και να φύγει από το δωμάτιο κι αυτή η κοπέλα, να με αλλάξουν… Παραείναι ευγενικός ο πατέρας μου ώρες ώρες.
Ζάγκρεμπ, λοιπόν. Η πρωτεύουσα της Κροατίας, σχετικά μικρή, με όμορφο κέντρο, πάρκα, πινακοθήκες, έντονη ζωή, και φυσικά πολύ καθαρή! Το προσέχουμε αυτό το τελευταίο, θέλοντας και μη, κάθε φορά που φεύγουμε από την Ελλάδα.
Τι να κάνετε στο Ζάγκρεμπ, εμπιστευθείτε με
Θα σας παρουσιάσω εδώ, τα σημαντικότερα αξιοθέατα τα οποία εμείς είδαμε, με βασικό χαρακτηριστικό εκείνων των ημερών, τι άλλο, τις καταπληκτικές χριστουγεννιάτικες αγορές του κι όλο αυτό το κλίμα που υπάρχει κάθε χρόνο τέτοια εποχή εκεί!
- Άνω πόλη (Gornji grad), όπου πηγαίνει κανείς με τα πόδια ή και με ένα βαγονάκι τελεφερίκ από ένα συγκεκριμένο σημείο της πόλης. Με την κουκλίστικη, χάρη στη σκεπή της, εκκλησία του Αγίου Μάρκου να ξεχωρίζει φωτογραφικά, με πέτρινους δρόμους και λάμπες έξω από τα κτίρια, εκεί βρίσκεται επίσης το προεδρικό μέγαρο, διάφορα μουσεία και γκαλερί. Κι ακόμη ο καθεδρικός της πόλης, με τα πανύψηλα κωδωνοστάσια, που φαίνεται από παντού!
- Κάτω πόλη (Donji grad), όπου γίνεται ο χαμός! Γεμάτη ζωντάνια αυτή η πλευρά της πόλης, όπου μπορείτε να βρείτε οτιδήποτε θελήσετε, από μπαρ κι εστιατόρια, μέχρι μαγαζιά για ψώνια κι ωραίες καφετέριες για κάτι ζεστό το χειμώνα. Εκεί φάγαμε τα πρώτα μας wurst, ήπιαμε και το ζεστό κρασάκι (μόνο ο μπαμπάς, καθότι η μαμά είναι τέλεια σε όσα μου προσφέρει και πολύ αυστηρή με τον εαυτό της).
- Μουσείο ψευδαισθήσεων!!! Παιδιά, σ’ εσάς τα πιο μεγάλα παιδιά αναφέρομαι! Να πείτε τους γονείς σας να σας πάνε εκεί, οπωσδήποτε, θα περάστε αξέχαστα κι εσείς κι αυτοί! Εγώ δε θυμάμαι πολλά να πω την αλήθεια, αλλά ο πατέρας μου ακόμη χαζεύει τα βίντεο με όσα είδε κι έκανε εκεί μέσα, και τρελαίνεται. Είχε κι άλλο περίεργο μουσείο στο Ζάγκρεμπ, Museum of broken relationships λέγεται. Καλό όνομα, ε; Εκθέτουν αντικείμενα, ρούχα κτλ ζευγαριών χωρισμένων. Μάλιστα.. Δεν πήγαμε εμείς πάντως, αν πάει κάποιος και του αρέσει, ας μας ενημερώσει.
- Zagreb 360°:Το ψηλότερο σημείο στην πόλη, αυτό το”observatory deck” προσφέρει μοναδική θέα σε όλη την άνω και κάτω πόλη, αλλά κι όπου φτάνει το μάτι σου, ειδικά με καθαρή ατμόσφαιρα. Εγώ μπήκα δωρεάν φυσικά, οι γονείς μου αγόρασαν μια ετήσια κάρτα, που κοστίζει περίπου 8 ευρώ (το τοπικό νόμισμα είναι το kuna). Απολαύσαμε καφέ, φωτογραφίες και πανοραμική άποψη όλων των χριστουγεννιάτικων αγορών, της στολισμένης πόλης, των ναών.
Επιστροφή στην Ελλάδα, από άλλο δρόμο
Πλάκα έχει να ταξιδεύεις μ’ αυτούς τους γονείς, τελικά!
Τι άλλο, τι άλλο να σας πω. Α ναι, κατά την επιστροφή στην Ελλάδα ακολουθήσαμε άλλη διαδρομή στην Κροατία, όχι από την εθνική οδό. Κινηθήκαμε βόρεια και μετά ανατολικά, περάσαμε από τη Virovitica και το Osijek. Διασχίσαμε μικρές πόλεις και χωριά, είδαμε την αγροτική ζωή στα μέρη εκείνα, και περάσαμε από διαφορετικό συνοριακό σταθμό. Αν εξαιρέσετε και μία κατεπείγουσα στάση που κάναμε, χάρη σε μένα και τις βιολογικές μου ανάγκες, πέρασε ήσυχα η διαδρομή.
Στο Nis δεν κάναμε και πολλά, παρά λίγες βόλτες κεντρικά, στον πεζόδρομο κι έξω από το φρούριο. Κι αφού γλιτώσαμε στο τσακ να μας σηκώσουν το αμάξι (πάλι στη Σερβία θα γινόταν αυτό), η επιστροφή ήταν παιχνιδάκι.
Καλά ήταν, αν κι όχι το μεγάλο σχέδιο που είχαν οραματιστεί οι γονείς. Μπήκαμε για τα καλά σε χριστουγεννιάτικο και χειμωνιάτικο πνεύμα, βλέπετε. Επίσης, συνέχισα την εκπαίδευσή μου στην αντοχή στο κρύο (για να μη ντύνομαι σαν Εσκιμώος εδώ στην Ελλάδα), φάγαμε, ήπιαμε, και είδαμε πολλά ενδιαφέροντα. Ε, και μετά το νέο έτος, είχαμε και συνέχεια.
Απλά ακολουθήστε μας!
Ο μικρός Έκτορας
Δεκέμβριος, 2017