Kostas PapanikolaouДо свидания, Камчаточка!
Η περιγραφή του ταξιδιού αυτού δεν άρχισε χρονολογικά. Και δε θα μπορούσε, όταν η χερσόνησος Καμτσάτκα, η ταξιδιωτική προσωπική μου εμμονή, περιλαμβανόταν σ’ αυτό. Δεν ξέρω πώς βλέπει καθένας τέτοιου είδους προορισμούς, βέβαια.. Όχι και πολύ ζεστά, αν κρίνω από τις αντιδράσεις των περισσότερων που συναντήσαμε μετά.
- Για εμάς όμως, τέτοια ταξίδια είναι που “γράφουν” στην ψυχή! Ταξίδια που δίνουν αναμνήσεις και συναισθήματα μοναδικά, που αποτελούν έμπνευση για ακόμη περισσότερα.
Ένα περιβάλλον ανέγγιχτο από τον άνθρωπο, αυθεντικό, με παρθένα δάση, άγρια ζώα, πουλιά και ψάρια μοναδικής ομορφιάς, και φυσικά ένα περιβάλλον σμιλευμένο αιώνια από τους γίγαντες αυτούς, τα “smoking beauties”.
Είναι απερίγραπτο το δέος και ο θαυμασμός που νιώθεις όταν βρίσκεσαι εκεί, τόσο κοντά, όταν νιώθεις την ανάσα της γης, όταν κατανοείς έστω και λίγο τη δύναμη που κρύβεται μέσα της. Και, όντας τόσο μικροί, όταν εμείς οι άνθρωποι κατορθώνουμε μετά από ώρες προσπάθειας να σταθούμε στην κορυφή, στο χείλος του κρατήρα αυτών των τρομερών ηφαιστείων, τα λόγια περιττεύουν. Απλά αισθανόμαστε ευγνωμοσύνη, που σταθήκαμε ικανοί και τυχεροί να ζήσουμε τέτοιες στιγμές.
Τι θα θυμόμαστε, μέχρι να πάμε ξανά
Φυσικά τη θέα των αρκούδων στο φυσικό τους περιβάλλον, τους ατελείωτους ηφαιστειακούς κώνους και το νεκρό δάσος, τη λάβα, αλλού μαύρη και αλλού ακόμη να ρέει, τον τρόπο ζωής στις κωμοπόλεις και στα χωριά, ακόμη και στο Πετροπάβλοφσκ.
Ένα τρόπο Σοβιετικής εποχής, καμία απολύτως σχέση με το καπιταλιστικό σπριντ στο οποίο κινείται η Μόσχα.
Γι’ αυτό και επιμένω, δεν μπορεί κάποιος να γνωρίσει την αληθινή Ρωσία αν δε βγει εκτός του κέντρου των μεγάλων πόλεων, αν δεν πέσει με το αμάξι σε τεράστιες λακκούβες, αν δε νιώσει αυτό που αποτελεί πραγματικότητα για τους ανθρώπους εκεί, ότι όσα καταφέρουν θα τα καταφέρουν μόνοι τους, δεν περιμένουν βοήθεια από κανέναν.
- Μου το είχε αναφέρει η Αλιόνα κάποτε: “In Russia you don’t live, you survive.”
Μερικές ακόμη εικόνες από τη χερσόνησο Καμτσάτκα συνοδεύουν αυτό το κεφάλαιο. Aκολουθούν οι αναμνήσεις μας από τη Μόσχα και την Αγία Πετρούπολη που, παραδόξως, αποτέλεσαν συμπληρωματικό μέρος του ταξιδιού αυτού.
Τι να κάνεις, Καμτσάτκα είναι αυτή, δε συναντάς εύκολα μέρη που αποτελούν τέτοια ωδή στη φύση. Μηδέ τρόπο ζωής και υποδομές που αποτελούν ταξίδι στο χρόνο, καθώς και άγρια ζώα στο φυσικό τους περιβάλλον, χωρίς τίποτα παρά μόνο το ένστικτό τους να σε χωρίζει από αυτά…
До свидания, Камчаточка!!!
Στο επανιδείν, Καμτσάτκα!!!
Η ιστορία και το ταξίδι συνεχίζεται, ελάτε στην Αγία Πετρούπολη!