Kostas PapanikolaouΓαλήνη, μοναδικά τοπία, χαμόγελα και μπάντμιντον!
Το απόγευμα της άφιξής μας εκεί, μας είχε ήδη προϊδεάσει θετικά για όσα θα ακολουθούσαν. Το Munduk ήταν τελικά το καλύτερο μέρος του ταξιδιού μας στο Μπαλί!
Είχαμε την ευκαιρία να ζήσουμε μεταξύ λίγων τουριστών, ντόπιων που μας χαμογελούσαν τόσο αθώα, να περπατήσουμε σε μέρη σαν από ταινία εξερευνητών, να απολαμβάνουμε ηλιοβασιλέματα και να ακούμε ήχους πρωτόγνωρους τα βράδια. Ας τα μοιραστούμε μαζί σας!
Η καλή μέρα από το πρωί φαίνεται
Όταν ο μικρός Έκτορας για πρώτη φορά εμπιστεύεται αμέσως μια γυναίκα που μόλις συναντήσαμε, οι οιωνοί είναι καλοί! Η γλυκιά Dek, εκτός από το να μαγειρεύει στο ξενοδοχείο, θα μπορούσε να είναι και baby sitter, τόση επαφή απέκτησε μονομιάς με τον μικρούλη μας.
Το πρωινό, σε συνδυασμό με την ανεμπόδιστη θέα, ήταν το καλύτερο τονωτικό. Κι αυτό γιατί εκείνη τη μέρα θα περπατούσαμε στο δάσος κοντά στο Munduk, θα βλέπαμε καταρράκτες, θα δοκιμάζαμε τον περίφημο Kopi Luwak coffee.
Η μεταφορά είχε κανονιστεί από το προηγούμενο βράδυ. Όσο η Αλιόνα κοίμιζε τον Εκτοράκο, η αφεντιά μου είχε βγει σε αναζήτηση μασάζ. Τελικά, αποτέλεσμα μηδέν, μόνο μέσω του ξενοδοχείου μας θα κλείναμε ραντεβού, στο χώρο μας. Χαζεύοντας στο χωριό όμως, βρήκα τον άνθρωπο που, προσπαθώντας να μου πουλήσει μπύρες, πείστηκε να κάνει τον ταξιτζή το επόμενο πρωί! 🙂
Munduk waterfall, Kopi Luwak καφές
Με τρία ευρώ περίπου μας μετέφερε μερικά χιλιόμετρα έξω από το χωριό, πλησίον του καταρράκτη Golden valley.
Κι εκεί ξεκίνησε μια πανέμορφη μέρα για εμάς!
Από το σημείο που αφήσαμε το δρόμο και πήραμε το μονοπάτι, είναι περίπου είκοσι λεπτά μέχρι τον πρώτο καταρράκτη και την καφετέρια κυριολεκτικά σε απόσταση αναπνοής από τα νερά. Μέχρι να φτάσουμε, κοντέψαμε να αγκαλιαστούμε με αράχνες, και να γεμίσουμε λάσπες εξαιτίας του γλιστερού εδάφους και της απροσεξίας μας. Η μάλλον, εξαιτίας της διάθεσης να χαζεύουμε το τοπίο, πράγμα επικίνδυνο όταν το έδαφος είναι μόνιμα υγρό σε τέτοια μέρη.
Το Eco cafe βρίσκεται φάτσα κάρτα με τον Golden valley waterfall, λοιπόν. Υπάρχει κι άλλη καφετέρια με το ίδιο όνομα, κάτι παίζει με το συνεταιρισμό των παραγωγών καφέ, αλλά δε θα το λύναμε εμείς το ζήτημα. Εμείς θέλαμε να δοκιμάσουμε καφέ Kopi Luwak, νιώθοντας την υγρασία του καταρράκτη στα πρόσωπά μας και απολαμβάνοντας αυτές τις μαγικές στιγμές! Ήταν μόνο δέκα το πρωί, και ήμασταν μόνοι, μπροστά σε ένα ακόμα θαύμα της φύσης, τι άλλο να ζητήσουμε;
Α, απολαύσαμε τον Έκτορα στα χέρια της ιδιοκτήτριας, να παίζει ένα μουσικό όργανο φτιαγμένο από, τι άλλο, μπαμπού!
Και συνεχίσαμε…
Δάσος, νερά, Red Coral waterfall, και ζωή άλλης εποχής
Περάσαμε γεφυράκια πλεγμένα από μπαμπού, ακούγοντας παράξενα πουλιά να τραγουδούν. Είδαμε καλύβες στο πουθενά, όπου μένουν κανονικά οικογένειες, με τα παιδιά να τρέχουν στην αυλή και να μας φέρνουν στο νου εικόνες άλλης εποχής. Κι έπειτα από λίγο, το μονοπάτι μας οδήγησε στον καταρράκτη Red Coral. Τι εμπειρία κι αυτή. Μέσα από λουλούδια, δέντρα και τόσους ήχους, να ξεπροβάλλει ακόμα ένας καταρράκτης! Να και δυο ζευγάρια με μωρά επίσης, σε μάρσιπους και σακίδια πλάτης, που χαίρονται τις διακοπές, παρά τις δυσκολίες. Να και η γκρίνια του Έκτορα, που ήθελε να βουτήξει στον καταρράκτη! Τον ξεγελάσαμε με φαγητό, για να συνεχίσουμε το περπάτημα στο δάσος.
Η διαδρομή των καταρρακτών στην περιοχή οδηγεί σε άλλους καταρράκτες, και σε ακόμα πιο πυκνό δάσος. Χρειάζεται όμως αρκετές περισσότερες ώρες, και δε γινόταν με τον μικρούλη μέσα στη ζέστη να ταλαιπωρηθούμε. Επιλέξαμε άλλο μονοπάτι, χαζέψαμε οικογένειες σε σπίτια μπαμπού και πάλι, ηχογραφήσαμε άγνωστους ήχους πουλιών, πριν μπούμε και πάλι στο Munduk. Η μέρα ήταν τόσο γεμάτη, κι ας ήταν μόνο μεσημέρι.
Η ξεκούραση στο ξενοδοχείο μας, οι φωτογραφίες της κοιλάδας με ορυζώνες και φοίνικες, το μασάζ, όλα συμπλήρωναν μια εξαιρετική εμπειρία εκεί στα ορεινά του Μπαλί.
Και φυσικά, μπάντμιντον
Όσο η αγαπημένη μου σύζυγος χαλάρωνε στα χεράκια της Μπαλινέζας μασέρ, είπα να κάνω μια βόλτα στο χωριό με τον Έκτορα. Δεν είχαμε περπατήσει παρά λίγα μέτρα, όταν είδα κάτι που έμοιαζε με κλειστό γυμναστήριο. Φυσικά μπήκαμε, και έπαιζαν μπάντμιντον!
Είναι πολύ δημοφιλές το άθλημα αυτό στην Ινδονησία, το είχα ξεχάσει. Μέσα σε αφόρητη ζέστη και υγρασία, είχαν μαζευτεί αρκετά άτομα από το χωριό, για να παίξουν. Μου θύμισε τα απογεύματά μου στο παλιό μου σχολείο εκεί στον Αμπελώνα, όταν λιώναμε επί ώρες τα παπούτσια μας στο μπάσκετ.
Ο Εκτοράκος τρελάθηκε με το θέαμα, και δώστου φωνές “μπαμ” και “μπουμ”! Ωραίος τρόπος να περάσεις μια ωρίτσα, χωρίς να γκρινιάζει το μωρό, να το έχετε υπόψη όσοι επιχειρήσετε ταξίδια με παιδί! 🙂
Κοιμηθήκαμε εκείνη τη νύχτα σαν πουλάκια, γεμάτοι κούραση, αλλά κι ευγνωμοσύνη για όσα είχαμε ζήσει. Και είχαμε κι άλλα να περιμένουν, διαβάστε τα εδώ.