Kostas PapanikolaouΠίτες από ρύζι και αρχαίες θρησκείες
Με τον ίδιο οδηγό που είχαμε για τα Marble mountains ξεκινήσαμε με προορισμό το My Son. Είχαμε ήδη σημειώσει και δύο ακόμη χωριά για τη διαδρομή.
Το πρώτο, περίπου 15 χιλιόμετρα έξω από την πόλη, ήταν το Cam Ne, του οποίου οι γυναίκες φημίζονται για τη δημιουργία χαλιών από βαμμένες ίνες. Τα χαλιά του Cam Ne χρησιμοποιούνταν στα παλάτια της δυναστείας των Nguyen, ενώ οι δημιουργοί βραβεύονταν από τους αυτοκράτορες αυτής της τελευταίας δυναστείας του Βιετνάμ. Δυστυχώς για εμάς, εκείνη τη μέρα κανείς δεν έβαφε χαλιά, οπότε χάχαμε την ευκαιρία να ζήσουμε την εμπειρία.
Μέσα από μικρά δρομάκια, χαζεύοντας αυθεντικές εικόνες χωρικών, φτάσαμε σύντομα στο Tuy Loan. Το χωριό που φημίζεται για τις πίτες από ρύζι, ή rice papers όπως αρέσκονται να τις λένε. Συναντήσαμε μια ηλικιωμένη να ετοιμάζει σαν κρέπα αυτές τις πίτες, από χυλό που είχε παραδίπλα. Κατόπιν απλώνονται πάνω από κάρβουνα για να στεγνώσουν, κάτι που αποτρέπει τη δημιουργία υγρασίας. Και όταν είναι έτοιμες, λίγο ψήσιμο αρκεί, για να τις γευτείτε τραγανές! Αυτές που δοκιμάσαμε εκεί πάντως ήταν απείρως νοστιμότερες από όσες πήραμε μαζί και ψήσαμε αργότερα.
My Son, το Angkor Wat του Βιετνάμ
Η διπλανή Καμπότζη φημίζεται για το μεγαλύτερο ιερό του κόσμου, το μοναδικό Angkor Wat. Οι ναοί My Son, σαφώς μικρότερης έκτασης, είναι το χαρακτηριστικότερο δείγμα του αρχαίου βασιλείου Champa, που κυριαρχούσε στην περιοχή αυτή για αιώνες.
Ιδανικό είναι να επισκεφτεί κανείς το My Son με ξεναγό, έτσι ώστε να καταονήσει καλύτερα την αρχιτεκτονική, το ιδιαίτερο δέσιμο των τούβλων και την ιστορία του τόπου. Εμείς φτάσαμε με πολλή ζέστη, χωρίς ξεναγό, και με τον Εκτοράκο μας κουρασμένο. Έτσι περιοριστήκαμε αρκετά, περπατώντας μόνο ανάμεσα στους ναούς, φωτογραφίζοντας και προσπαθώντας να πείσουμε τον μικρό μας εξερευνητή να κάνει λίγη υπομονή ακόμη.
Στην είσοδο του πάρκου υπάρχουν καφέ – εστιατόρια, ιδιαίτερα χρήσιμα, ειδικά για να βρει κανείς κρύο νερό. Επίσης, μετά τον έλεγχο εισιτηρίων, και αφού περάσαμε και μια γέφυρα, βρήκαμε ηλεκτρικά αυτοκίνητα που πηγαινοέρχονται δωρεάν στους ναούς. Είναι δύο χιλιόμετρα απόσταση, μέσα στο ήλιο. Μην το σκεφτείτε στιγμή, αναμένετε στη στάση και απολαύστε μια μικρή βόλτα, ειδικά αν η μέρα είναι αρκετά ζεστή.
Αφήνουμε τα αρχαία, πάμε Hoi An!
Το My Son ήταν όμορφο, μνημείο παγκόσμιας κληρονομιάς της Unesco, άλλωστε. Με αφόρητη ζέστη και υγρασία, όμως, δεν στενοχωρηθήκαμε καθόλου μπαίνοντας στη δροσιά του αυτοκινήτου, για να πάμε στο Hoi An. Η πόλη με τα φαναράκια μας περίμενει στο επόμενο κεφάλαιο!
