Kostas PapanikolaouΠάμε βουνό
Πήραμε το δρόμο της επιστροφής, σε αναζήτηση σημείου διανυκτέρευσης και πάλι. Και τελικά, το βρήκαμε, και είχαμε και παρέα μάλιστα. Μια μικρή παραλία, κι ένα ζευγάρι Σλοβένων με τον μικρό τους γιο, που είχαν ήδη ετοιμάσει το VW τους για ύπνο. Κουβεντιάσαμε λιγάκι, ο Έκτορας κοιμήθηκε κι εμείς απολαμβάναμε τα αστέρια με λίγο κρασί και ξηρούς καρπούς. Τι όμορφα, αλήθεια, η Νάξος μας είχε κερδίσει ήδη!
Το πρωινό μπάνιο, τα παιχνίδια με τον μικρούλη μας και η ευχάριστη διάθεση μας έφεραν εύκολα στην Απείρανθο. Ορεινό χωριό, με πολλούς κατοίκους Κρητικής καταγωγής, γραφικά σοκάκια, καφενεία με χειροποίητα γλυκά και πίτες. Θέλετε κι άλλα; Η Νάξος μας έδειχνε τα καλύτερά της, κι εμείς τα απολαύσαμε! Βόλτες, φωτογραφίες, και φυσικά λιχουδιές για την οδήγηση!
Πήραμε το δρόμο για το χωριό Φιλώτι, με τα πολλά ζαχαροπλαστεία και τις καφετέριες στη σκιά, εκεί στον κεντρικό δρόμο. Πριν από αυτό όμως, θέλαμε να δούμε τη θέα που έχει η Νάξος από ψηλά. Το όρος Ζας, με ύψος λίγο πάνω από 1000 μέτρα, είναι το ψηλότερο των Κυκλάδων. Τελικά φάνηκε ότι δεν ήταν η μέρα μας, ο ήλιος έκαιγε, ο Εκτοράκος γκρίνιαζε κι αποφασίσαμε να κρατήσουμε αυτή την ανάβαση στις σημειώσεις μας για το μέλλον. Μπορείτε πάντως να οδηγήσετε μέχρι τη βρύση των Αριών, για φρέσκο νερό και όμορφη θέα, ενώ με λίγο περπάτημα φτάνετε και στη σπηλιά του Ζα (Δία).
Εμείς κατηφορίσαμε προς Φιλώτι, πήραμε καφεδάκια και σιροπιαστά γλυκά, και στη συνέχεια είπαμε να αναζητήσουμε παραλίες.
Πανέμορφες ακτές, λίγος κόσμος και διαμονή που άξιζε κάθε λεπτό
Η Νάξος φημίζεται για τις παραλίες της, και φυσικά η νότια πλευρά της, ως πολυσύχναστη, δε θα μπορούσε να αποτελεί εξαίρεση. Πυργάκι, Αλυκό, Καστράκι, Μικρή Βίγλα, Πλάκα, Άγιος Προκόπιος και Αγία Άννα είναι κάποιες από τις καλύτερες, σίγουρα βρίσκει κανείς αυτή που του κάνει κλικ. Ήταν ήδη αρχές Οκτωβρίου, ο κόσμος αρκετός ακόμα, αλλά οι ακτές ατελείωτες, ώστε να βρούμε την ήσυχη γωνιά μας.
Για αρχή όμως, είχαμε ξεκούραση. Και τι ξεκούραση! Στο ξενοδοχείο Ploes Seaside Houses ο Χρήστος μας υποδέχτηκε με χαμόγελο και είχαμε την ευκαιρία να απολαύσουμε εξαίρετη φιλοξενία. Λίγα μέτρα από την παραλία της Πλάκας, φυσικά καλαίσθητης κυκλαδίτικης αρχιτεκτονικής, και με προσοχή σε λεπτομέρειες που μας αρέσουν. Πώς να μην αγαπήσουμε τη διαμονή μας εκεί; Ειδικά το σούρουπο, απολαμβάνοντας ένα ποτήρι κρασί, ενώ ο ουρανός βαφόταν κόκκινος μπροστά μας.
Ο ναός της Δήμητρας μας περίμενε την επομένη. Αποδείχτηκε περιπέτεια να φτάσουμε εκεί, αφού βρεθήκαμε να περιπλανιόμαστε σε στενούς κακοτράχαλους αγροτικούς δρόμους, όπου τα χωράφια χωρίζονταν με πέτρινους τοίχους, αν είναι δυνατόν. Φτάνοντας στο ναό διαπιστώσαμε ότι υπάρχει κανονικός δρόμος, φυσικά. Τελικά μόνο η Αλιόνα επισκέφτηκε το ναό, καθότι ο μικρούλης μας ήταν ήδη σε φάση…επαναστατική, ας το πούμε. Εμείς βέβαια κάναμε τη γνωριμία μας με μία κοπέλα από το Σουρινάμ και ακόμη μία από την Ιρλανδία, με αφορμή τι άλλο, τα αυτοκόλλητα στο αυτοκίνητο από το οδικό μας ταξίδι μέχρι την ανεπανάληπτη Ισλανδία.
Νάξος, τελευταίες εντυπώσεις για γλυκές αναμνήσεις
Τις τελευταίες δύο μέρες ο καιρός δε μας έκανε το χατίρι, είχε αρκετή συννεφιά και κρύο αέρα. Δεν πτοηθήκαμε όμως, κι ας μην μπορούσαμε να πάμε για μπάνιο. Κάναμε τις βόλτες οδικώς, είδαμε τον Πύργο του Μπαζαίου, χαρήκαμε παραπάνω την άνεση του ξενοδοχείου μας, καθώς και φρέσκια σαρδέλα στα κάρβουνα, προσφορά του ιδιοκτήτη.
Φυσικά είδαμε και πάλι τη Χώρα, πριν το καράβι της Golden Star Ferries μας ταξιδέψει για την Πάρο και εν συνεχεία πίσω στην Κρήτη. Οι τελευταίες αναμνηστικές φωτογραφίες στην Πορτάρα, αφού ο Εκτοράκος αρνιόταν να κοιμηθεί, αν και εξαντλημένος, ο καφές με τα πόδια σχεδόν στο νερό, εκεί στην άκρη του λιμανιού και η νυχτερινή άποψη αυτής της πανέμορφης περιοχής μας γέμισαν αρκετά, ώστε να αφήσουμε πίσω μας τις Κυκλάδες.
Ήταν η πρώτη μας φορά οικογενειακώς στα νησιά αυτά, και σίγουρα θα επισκεφτούμε πολλά περισσότερα στο μέλλον. Εξάλλου, τόσα μικρά διαμάντια έχει το Αιγαίο, καιρός να τα γνωρίζουμε σιγά σιγά, και να μοιραζόμαστε τις εμπειρίες μας!