Kostas PapanikolaouΣτου Κρητικού πελάγους την αγκαλιά
Πέτρα στην πέτρα, άμμος, ξερόχορτα και βαθύ μπλε. Κατεβαίνοντας από το Σπήλι του Ρεθύμνου νότια, οι πινακίδες σε καλούν με παράξενα ονόματα. “Ακουμιανή γυαλιά”, “Κεραμιανή Γυαλιά” διαβάζεις, ενώ το τοπίο τριγύρω σου θυμίζει το άγριο και δυσπρόσιτο της νότιας Κρήτης. Άγιος Παύλος.
Συνεχίζουμε την οδήγηση, περνάμε τα Σαχτούρια και λίγο μετά κατευθυνόμαστε στον Άγιο Παύλο. Μικρός ο οικισμός, ήρεμος ο κόλπος, κρυστάλλινα νερά και μερικές ομπρέλες.
Είναι όμορφα, αλλά η μαγεία βρίσκεται στην πίσω πλευρά του λόφου και των βράχων. Ακριβώς δυτικά, μερικά σκαλοπάτια μας προσφέρουν την απαράμιλλη θέα που ζητάμε. Είναι οι αμμόλοφοι του Αγίου Παύλου, Αλατσογκρεμνοί τη λένε οι ντόπιοι. Πιο πέρα η μοναδικότητα της φύσης συνεχίζεται ώσπου φτάνει το μάτι. Οι βράχοι της Τριόπετρας ξεχωρίζουν, οι παραλίες συνεχόμενες και πανέμορφες.
Κατεβαίνουμε τους υπέροχους αμμόλοφους γρήγορα, η άμμος καυτή, αλλά δεν μας πτοεί από την ανυπομονησία να βουτήξουμε στα εκπληκτικά νερά.
Κι όταν φτάσει το σούρουπο, το βλέμμα χάνεται μαζί με τον ήλιο πίσω από τις δυτικές ακτές της Κρήτης, πίσω από τα Λευκά Όρη που ξεχωρίζουν στο βάθος.
Εικόνες κι εμπειρίες ενός τόπου ξεχωριστού, είναι ευλογία να τις ζει κανείς.
Άγιος Παύλος, Κρήτη, καλοκαίρι 2020.