Kostas PapanikolaouΔύο φαράγγια σε μία μέρα
Tip: Διαβάστε όλα τα άρθρα μας από μοναδικά μέρη της Κρήτης, εδώ!
Πολλά τα όμορφα μέρη στην Κρήτη, ακόμα καλύτερα αυτά που απαιτούν περισσότερη οδήγηση για να τα απολαύσεις. Πάμε να γνωρίσουμε λοιπόν κάποια μέρη κοντά στο Λέντα, στα νότια του νομού Ηρακλείου. Δυσκός, Τράφουλας και Τρυπητή. Με χωματόδρομους, κατσίκια στο ξερό τοπίο, καταγάλανα νερά και φαράγγια.
Ξεκινώντας από το Ρέθυμνο, λοιπόν, χρειαστήκαμε παραπάνω από δύο ώρες για να φτάσουμε στην παραλία του Δυσκού. Ο μικρός μας σούπερ ταξιδιώτης είχε εκνευριστεί, ομολογουμένως και το ψάξιμο στους χωματόδρομους πέριξ του Λέντα έκανε τη διάθεσή του χειρότερη. Εν τέλει, όμως, βρήκαμε αυτό που ψάχναμε!
Δυσκός, για κρυστάλλινα νερά και ελευθερία σώματος και πνεύματος
Ο Δυσκός (ή Δυτικός) βρίσκεται ακριβώς δυτικά του τουριστικού χωριού του Λέντα. Όπως θα περίμενε κανείς, η θάλασσα είναι σχετικά βαθιά, τα βράχια δίνουν πιο άγριο τόνο και, ειδικά αν φτάσει κανείς το σούρουπο, όπως εμείς, θα νιώσει ένα δέος στο τοπίο τούτο.
Η παραλία, ειδικά στο ανατολικό της κομμάτι που βρισκόμασταν, προσφέρεται για γυμνισμό, όπως διαπιστώσαμε. Υπήρχαν μάλιστα και κάποιες αυτοσχέδιες κατασκευές με καλάμια και τέντες στα βράχια, μιας και είναι αρκετοί αυτοί που περνάνε εκεί όλο το καλοκαίρι τους.
Χρόνος για βουτιές δεν υπήρχε, παρά μόνο για χαλάρωση με λίγη μπύρα και φαγητό, αφού ο Εκτοράκος έπεσε για ύπνο στην οροφοσκηνή. Ελάχιστα πράγματα στον κόσμο συγκρίνονται με τη θέα του γαλαξία, των αστεριών και τον ήχο της θάλασσας τέτοιες νύχτες. Πώς να μην κοιμηθούμε με γαλήνη, έπειτα.
Εκεί που έκανε το μπάνιο του ο Μίνωας, σύμφωνα με το μύθο
Πρωινή βουτιά στα πεντακάθαρα νερά της νότιας Κρήτης, γευστικό πρωινό από την Αλιόνα, όπως πάντα, καφεδάκι στο μπρίκι και η ώρα δεν είχε πάει ούτε εννιά, ακόμα. Να ένας ακόμη λόγος να λατρεύουμε το ελεύθερο κάμπινγκ!
Είχαμε αποφασίσει να μην μείνουμε κι άλλο στον Δυσκό, όμως. Γνώριζα για το φαράγγι του Τράφουλα πολύ καιρό τώρα, οπότε ήταν ευκαιρία να το δούμε. Κινηθήκαμε παραλιακά, ο χωματόδρομος ανηφορίζει πάνω από την παραλία Λούτρα και το λιμάνι του Αγίου Φαύλου. Λίγο μετά είναι ο χώρος που μπορεί κανείς να αφήσει το αυτοκίνητο και να διασχίσει το φαράγγι του Τράφουλα, προς την ομώνυμη παραλία.
Το σκηνικό ήταν βγαλμένο από την άγρια, νότια Κρήτη, όπως την έχουμε στο νου μας. Λίγη βλάστηση και κατάξεροι ορεινοί όγκοι τριγύρω, που συναντιώνται με το βαθύ μπλε της θάλασσας. Κατσίκες που δεν διστάζουν να μας χαζεύουν για ώρα, ποζάροντας στο φακό και ένα φαράγγι επιβλητικό, που οδηγεί στην παραλία.
Η μυρωδιά από το θυμάρι μας έσπαγε τη μύτη, κυριολεκτικά! Ξεκινήσαμε να κατηφορίζουμε, μέχρι να μπούμε στο στενό κομμάτι του φαραγγιού. Δεν ήταν δα και μεγάλη απόσταση ως την παραλία, περίπου σαν το Αγιοφάραγγο θα έλεγα, εκεί που ο Εκτοράκος μας έκανε για πρώτη φορά στη ζωή του ελεύθερο κάμπινγκ (διαβάστε εδώ)!
Αναρριχητικό πεδίο, αλλά και ατελιέ ζωγράφων σε σπηλιές!
Μάλιστα, το είδαμε κι αυτό! Στα ανατολικά τοιχώματα του φαραγγιού πάρχουν πεδία αναρρίχησης, ενώ σε κάποια από τις σπηλιές ζει ένα ζευγάρι Ολλανδών ζωγράφων, που έχουν και το ατελιέ τους, μάλιστα! Νομίζω ότι είδαμε σε ποια ακριβώς είναι, την επόμενη φορά θα εξερευνήσουμε καλύτερα το μέρος.
Ο μικρούλης μας βλέπετε δεν αισθανόταν πολύ καλά, οπότε πήραμε το δρόμο της επιστροφής, αφού βουτήξαμε. Τον κουβάλησα κιόλας στους ώμους μου στο ανηφορικό κομμάτι, παίρνοντας βέβαια και σχετικές αγκαλιές και φιλιά όλη την ώρα!
Επιστροφή μέσω Τρυπητής!
Φαγητό στο αυτοκίνητο, μερικές ακόμη φωτογραφίες του φαραγγιού και συνεχίσαμε στους χωματόδρομους. Θέλαμε να περάσουμε από το φαράγγι της Τρυπητής, που τόσα είχαμε ακούσει. Στο δρόμο βρήκαμε την παραλία Βυζαρόπλακα, κινούμενοι λίγο πιο ψηλά από τη θάλασσα σε έναν βατό θα έλεγα, χωματόδρομο.
Έτσι προσεγγίσαμε την παραλία της Τρυπητής από δυτικά, διαπιστώνοντας ήδη από ψηλά την πληθώρα μόνιμων κατασκευών με τροχόσπιτα, φράχτες, κατασκευές που σίγουρα δεν είναι κατασκηνωτικές. Ευτυχώς, στο δυτικό κομμάτι της παραλίας υπάρχει ακόμη ελεύθερος χώρος, όπως και πολλά αρμυρίκια, όπου μπορεί κανείς να απολαύσει το ελεύθερο κάμπινγκ, όπως εμείς το αντιλαμβανόμαστε.
Έτσι φύγαμε μέσω του φαραγγιού αυτή τη φορά. Είναι αδιανόητο πόσο στενό γίνεται το συγκεκριμένο φαράγγι, τόσο που νιώθεις ότι τα ψηλά τοιχώματα θα συνθλίψουν το αυτοκίνητο που περνάει αρκετά οριακά. Εντυπωσιακό, αν μη τι άλλο, σίγουρα θα πάμε και πάλι στο μέλλον, για παραμονή στη σκηνή μας αυτή τη φορά!
Νότια Κρήτη, ελεύθερο κάμπινγκ, φύση, ήλιος, άγρια τοπία
Όπως έχουμε πει ξανά, όσο περισσότερο απομακρύνεται κανείς από τα φημισμένα μέρη του νησιού, τόσο πιο ενδιαφέροντα τοπία συναντά. Χωματόδρομοι, πεζοπορία, αναρρίχηση για όσους γνωρίζουν, προσέγγιση με σκάφος για όσους διαθέτουν.
Καθένας με τον τρόπο του και τις προτεραιότητές του, πάντα. Το σημαντικό είναι να χαιρόμαστε κάθε τόπο που πάμε, αφήνοντας πίσω μόνο τα αποτυπώματα των παπουτσιών μας, τίποτα παραπάνω!
Καλές εξορμήσεις σε όλους!!!
Έξτρα tip: Μπόλικες πληροφορίες, συμβουλές και άλλα για ταξίδια με παιδί, θα βρείτε εδώ.