Ανατολική Κρήτη, ένας τόπος ιδιαίτερος, σχετικά αποκομμένος και σίγουρα πιο γαλήνιος από τα περισσότερα μέρη. Ό,τι πρέπει για όσους αποφεύγουν την πολυκοσμία με λίγη παραπάνω οδήγηση. Άλλωστε, λατρεύουμε τις οδικές διαδρομές. Λίγη οδήγηση λοιπόν, για να φτάσουμε σε παραλίες πανέμορφες και σχεδόν έρημες, σε χωριά και μοναστήρια παραδοσιακά, σε φαράγγια κάθε είδους.
Ισλανδία, μία χώρα μαγική κι ονειρεμένη, με αρκετούς μύθους να συντροφεύουν το όνομά της. Από όσα έχουμε ακούσει και διαβάσει μεταξύ ανθρώπων που, είτε έχουν ταξιδέψει εκεί, είτε την έχουν στη λίστα τους ως μελλοντικό προορισμό, διαπιστώσαμε πεποιθήσεις που δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα. Ιδού λοιπόν, ξεκινάμε!
Το Βιετνάμ μας είχε ήδη κερδίσει. Από το κουκλίστικο Hoi An, το αυτοκρατορικό Hue, τα χωριά και την καθημερινότητα του Da Nang, μέχρι την εξαίσια κουζίνα του και φυσικά τα φρέσκα φρούτα. Έφτανε όμως η ώρα για κάμποσες μέρες σε κόσμους μαγικούς, εκεί που η φύση δημιουργεί ανεπανάληπτα αριστουργήματα. Το εθνικό πάρκο Phong Nha-Ke Bang, το βασίλειο των σπηλαίων του Βιετνάμ, μας περίμενε!
Καταμεσής της θάλασσας που χωρίζει τη Σκωτία με την Ισλανδία, στο βόρειο Ατλαντικό ωκεανό, βρίσκεται το αρχιπέλαγος των Νησιών Φερόε. Ένας καταπράσινος προορισμός, με υποαρκτικό ωκεάνιο κλίμα, τοπία μοναδικής ομορφιάς και πρόβατα, πολλά πρόβατα!
Σχεδιάζοντας το οδικό μας ταξίδι από την Κρήτη στην Ισλανδία, προσέξαμε ότι το μοναδικό πλοίο που συνδέει την ηπειρωτική Ευρώπη με τη χώρα του πάγου και της φωτιάς κάνει στάση και στα νησιά Φερόε. Ε, δεν γινόταν να παραβλέψουμε τέτοια ευκαιρία! Φροντίσαμε στην επιστροφή να μείνουμε τρεις μέρες εκεί, για να χαρούμε εικόνες που μόνο σε ντοκιμαντέρ είχαμε δει ως τότε.
Βόλτα μας από την Αγία Πετρούπολη μέχρι την κοντινή πόλη Πούσκιν και το Tsarskoye Selo, με τα ανάκτορα της Αικατερίνης και του Αλεξάντρ, τους υπέροχους κήπους και την ποιότητα ζωής των εκεί κατοίκων να είναι σε άλλο επίπεδο. Συνεχίζουμε με το Ερμιτάζ και ρωσικό γάμο για να κλείσουμε αυτό το όμορφο ταξίδι στη Ρωσία.
Επιστροφή στον “πολιτισμό” μετά το ταξίδι στην Καμτσάτκα. Αγία Πετρούπολη, η Ευρωπαία: μια καταπληκτική πόλη, που σφύζει από ζωή, τέχνη, κι ευρωπαϊκό αέρα.
Στο μικρό κάμπινγκ του χωριού με τις στοιχειώδεις υποδομές ήμασταν οι μοναδικοί διαμένοντες εκείνες τις μέρες. Στις αρχές του πρηγούμενου αιώνα το Raufarhöfn έσφυζε από ζωή, όντας το μεγαλύτερο λιμάνι εξαγωγών της χώρας, με αντικείμενο την αλιεία ρέγγας. Με τα χρόνια παρήκμασε, πλέον περίπου 200 είναι οι μόνιμοι κάτοικοι. Ένα αίσθημα εγκατάλειψης και νοσταλγίας μας έπιασε, καθώς χαζεύαμε στους σχεδόν έρημους δρόμους, ενώ η παρακμή ήταν εμφανής σε αρκετά κτίρια…
Προορισμός μας πλέον ήταν νοτιοδυτικά της Βέρνης αυτή τη φορά, για ένα τελευταίο τριήμερο πριν φύγουμε από την Ελβετία. Μας περίμεναν ορεινά περάσματα στις Άλπεις, τοπία μοναδικής ομορφιάς, αλλά και τουριστικά μέρη όπως το Interlaken.