Kostas PapanikolaouΜία γενική εικόνα του τι μας περίμενε
Η συγκεκριμένη περιοχή της Ισλανδίας αποτελεί μια μικρογραφία όλης της χώρας, λένε. Μπορείς απλά να μην πας πουθενά αλλού, και να δεις στη χερσόνησο Snaefellsnes σχεδόν τα πάντα. Παγετώνα, πεδιάδες λάβας, κρατήρες ηφαιστείων, υπόγειες σπηλιές, κατάμαυρες παραλίες, απόκρημνες ακτές, όλα τα είδη πουλιών, φάλαινες στα ανοιχτά, καταρράκτες, φιορδ!
Καταρράκτες και γεωθερμία
Πριν από αυτό όμως, κινηθήκαμε λιγάκι βορειοανατολικά, για μια σύντομη βόλτα στους καταρράκτες Hraunfossar και Barnafoss, όπως και στην περιοχή με τις περισσότερες θερμές πηγές στην Ισλανδία, τη Deildartunguhver.
Όμορφες εμπειρίες, για μια ακόμη φορά, όσο κι αν είχαμε πλέον συνηθίσει. Ειδικά όταν μάθαμε ότι σε ακτίνα 60 χιλιομέτρων γύρω από το Deildartunguhver, το νερό είναι τόσο ζεστό, που απλά κινείται στα σπίτια απευθείας από τις πηγές.
Η Ισλανδία όλη, στη χερσόνησο Snaefellsnes!
Με προσοχή πάντα στις ριπές ανέμου (ένα τροχόσπιτο εθεάθη στο ρέμα δίπλα στο δρόμο καθώς πηγαίναμε), απολαμβάναμε τα σαγηνευτικά τοπία, περνώντας από το Hellnar και κάποια άλλα μικρά χωριά. Ο καιρός ήταν άγριος ακόμη, έμελλε να ανοίξει για τα καλά αργότερα. Αν και μάλλον αυτή η αγριάδα της φύσης και του καιρού, με τη χαμηλή νέφωση, τους δυνατούς ανέμους από την ενδοχώρα και τη βροχή που ερχόταν κι έφευγε, ταιριάζει πιο πολύ σε τούτο το μέρος.
Αυτή θα ήταν η πρώτη μας μέρα με κανονική διαμονή, έπειτα από τριήμερο εντός του “ανετότατου” Peugeot. Έτσι, θέλαμε να φτάσουμε λιγάκι νωρίς στο Ólafsvík, να δούμε το χωριό και να χαλαρώσουμε. Κι έτσι έγινε, ο καιρός δεν επέτρεπε ανάβαση προς τον παγετώνα, οι στάσεις για φωτογραφίες δεν πήραν πολλή ώρα, και πάρκαρα στο πάρκινγκ του hostel-guesthouse μας. Από τα καλύτερα, πιο καθαρά και λειτουργικά ξενοδοχεία που έχουμε μείνει ποτέ, νομίζω κοινό βίωμα όλων όσων επισκέπτονται την Ισλανδία.
Olafsvik, το ερωτεύεσαι!
Απ΄έξω δε σου γέμιζε το μάτι, αν και η προνομιακή του θέση δίπλα στη θάλασσα, με την Ισλανδική σημαία να κυματίζει στην είσοδο, και τα θαλασσοπούλια να έχουν στήσει πάρτι στο λιμάνι, το κάνει πραγματικά ιδιαίτερο! Ο ιδιοκτήτης χαμογελαστός και ανοιχτόκαρδος, διηγούνταν αργότερα σε φίλους του ότι έχει επισκέπτες από την Ελλάδα. Όσο για το κατάλυμα; Πεντακάθαρο, πλήρως εξοπλισμένο και το δωμάτιο που διαλέξαμε, με την καλύτερη θέα δωματίου που έχουμε μείνει ως τώρα!
Αυτό ήταν! Mετά και το χαλαρωτικό ντους, η Αλιόνα το πήρε απόφαση. “Δεν το κουνάω απ’ επαέ” θα μου έλεγε, αν ήξερε την κρητική διάλεκτο. Μου το έθεσε “Ρωσο-Λαρισαίικα”, ότι δεν είχε σκοπό να αφήσει τη ζεστούλα, το δωρεάν καφέ και το τσάι. Όπως και την ευτυχία του να διαβάζει και να γράφει καρτ ποστάλ, χαζεύοντας από το παράθυρο τους εργάτες στο διπλανό σταθμό επεξεργασίας μπακαλιάρου, τα χιονισμένα βουνά στο βάθος να αντανακλούν τον ήλιο που εμφανίστηκε για να μείνει τελικά, και τα κύματα στην κοντινή παραλία στον κολπίσκο. Η αλήθεια είναι, ότι όσο και γουστάρεις πεζοπορίες, περιπέτεια και τα σχετικά, η θαλπωρή ενός τέτοιου ξενοδοχείου σε κερδίζει. Καταλαβαίνω.
Αλλά σ’ εμένα, το φωτογραφικό δαιμόνιο αποδείχθηκε πιο δυνατό. Όσο κι αν δεν ήθελα να αφήσω την άνεση του καλοκαιρινού ρουχισμού και της σαγιονάρας, του καφέ και της απόλαυσης, δε γινόταν να μη βγω σούρουπο (με πήρε μεσάνυχτα τελικά) για να περπατήσω και να προσπαθήσω να κρατήσω και στο φιλμ…ε, με συγχωρείτε, στην κάρτα μνήμης, εικόνες από ένα από τα ομορφότερα χωριά που είδαμε στη χώρα αυτή!
Τα αλιευτικά σκάφη στο λιμάνι, τα χαρακτηριστικά σπίτια, ο καταρράκτης πίσω από το χωριό, η απίθανη, απίστευτη, αδιανόητη, εξωπραγματική εκκλησία… Δεν ένιωθα κρύο, δεν ένιωθα τίποτα. Μόνο ευτυχία που βρισκόμουν σε τέτοιο μέρος, τόσο μακριά από τη χώρα μου, βλέποντας τέτοιες εικόνες και ζώντας τέτοιες εμπειρίες.
Μας περίμεναν όμως κι άλλες εκπληκτικές εμπειρίες, ακολουθήστε μας εδώ.