Kostas PapanikolaouΞεχωριστή κωμόπολη, τυπική Βαυαρία
Στο σταθμό τρένων του Forchheim είχαμε φτάσει λίγες μέρες πριν. Τη μικρή αυτή πόλη όμως τη γνωρίσαμε τελικά μαζί με τους οικοδεσπότες μας, σε δύο δόσεις μάλιστα. Βραδάκι για τη χριστουγεννιάτικη αγορά της, αλλά κι ένα πρωινό, για να δούμε την πιο καθημερινή της εικόνα.
Forchheim, η αγαπημένη μας κωμόπολη
Τo Forchheim είναι πρώην βασιλική πόλη. Aναφέρεται συχνά σαν “πύλη” για την περιοχή της Franconian Switzerland, με την εξαιρετική φύση. Από τις φωτογραφίες την είχαμε ήδη λατρέψει, νομίζω. Οι λόγοι, εμφανείς:
- Ο κεντρικός πεζόδρομος με το “πιο βαυαρικό δεν πάει” Rathaus στην αρχή του, είναι και το μέρος όπου λαμβάνει χώρα το χριστουγεννιάτικο σκηνικό, κάθε χρόνο.
- Δοκιμάσαμε ζεστό κρασί και apfel punsh, μπροστά στο κτίριο με το ομορφότερο εορταστικό ημερολόγιο στον κόσμο. Κάθε βράδυ στις έξι, αυτό το ζωντανό ημερολόγιο ανοίγει κι ένα νέο παράθυρο, με δώρα για τους επισκέπτες που συρρέουν. Σκηνικό σαν από παραμύθι, με τη συνοδεία ζωντανής μουσικής κι αρκετά ακόμα σκηνικά να λαμβάνουν χώρα. Θα πάμε ξανά, με τον Έκτορα σε ηλικία που να τα απολαμβάνει!
- Περπατήσαμε ανάμεσα στα τείχη του φρουρίου, το οποίο διατηρείται σε εξαιρετική κατάσταση, κι αποτελεί χώρο αναψυχής για οικογένειες και παρέες.
- Ξεναγηθήκαμε από τη Reinhild και το Robert σε άλλα σημεία της πόλης, γειτονιές με πολύ παλιά κτίρια, πιο παλιά κι από την ίδια την πόλη ίσως.
- Ένα ακόμη όμορφο χριστουγεννιάτικο έθιμο, είναι οι πάρα πολλές φάτνες και μικρογραφίες της τότε ζωής, που μπορεί να δει κανείς, αρκεί να ξέρει πού να τις βρει. Μέσα σε εκκλησίες, αλλά και σε σπίτια, όπου ιδιώτες ανοίγουν το χώρο τους. Πρόκειται για μινιατούρες ζώων, ανθρώπων και κτιρίων, με μικρούς νερόμυλους που δουλεύουν κανονικά, όλα προσεγμένα στις λεπτομέρειες.
- Εκκλησίες ανέφερα, κι έχει κάποιες ωραίες το Forchheim. Αυτή του Α. Μαρτίνου στο κέντρο, η Ευαγγελική – Λουθηρανική του Α. Ιωάννη αλλά και η Εκκλησία των Αντβεντιστών της εβδόμης μέρας. Ωραίο ακούστηκε το τελευταίο, έτσι;
Μικρή πεζοπορία, καταπληκτική φιλοξενία
Επειδή μόνο το Forchheim δεν αρκούσε, ανεβήκαμε και σ’ ένα λόφο – view point ανάμεσα στην πόλη και το Dobenreuth. Όλοι μαζί, με την παρέα και του Laurenz, περπατήσαμε στο λίγο χιόνι που είχε στρωθεί την προηγούμενη και φτάσαμε κάμποσες εκατοντάδες μέτρα ψηλά, απ’ όπου είχαμε θέα σε όλη την περιοχή!
Στα βράχια που ορθώνονται μάλιστα, οργανώνονται και φεστιβάλ αναρρίχησης μεταξύ άλλων. Κι αφού έκανε κρύο εκεί ψηλά, βρήκαμε αφορμή για ζεστό φαγητό και κρασί στο σπίτι.
Χαρήκαμε τις μέρες μας με αυτή την οικογένεια, πιο πολύ από κάθε αξιοθέατο, μπορώ να πω. Είναι αυτό που επιζητούμε στα ταξίδια μας, ίσως γιατί εκλείπει πλέον από τους πολλούς. Θέλουμε να ανοιγόμαστε στον κόσμο, να ανοίγονται κι αυτοί σ’ εμάς, να μιλάμε, να ανταλλάσσουμε ιδέες κι εμπειρίες, τι πιο φυσικό.
Ευχαριστούμε πολύ αυτούς τους υπέροχους ανθρώπους στο Dobenreuth, κι ας μη διαβάζουν ελληνικά για να δούνε το άρθρο.
Τους αποχαιρετήσαμε σαν φίλους, κι όχι σαν κάποιους που ίσως δε δούμε ξανά, και βάλαμε πλώρη για τη χριστουγεννιάτικη Νυρεμβέργη και τα καλούδια της. Ακολουθήστε μας!
P.S.”Μπορείτε να διαβάσετε τις ταξιδιωτικές αφηγήσεις του Robert και της Reinhild εδώ :)”