Pinar del Rio και Vinales

Δύο ολόκληρες μέρες μας φάνηκαν αρκετές στην παλιά Αβάνα, είχε έρθει η ώρα για Pinar del Rio και Vinales. Περιμέναμε πώς και πώς να πάρουμε το αυτοκίνητο και να ξεχυθούμε στις λακκούβες – δρόμους (ακριβώς έτσι, όχι δρόμοι με λακκούβες, αλλά λακκούβες με λιγάκι δρόμο). Χάρηκα κάπως που βρήκαμε δρόμους χειρότερους από της Ρωσίας, είναι καλό να κάνεις πάντα ένα βήμα παραπέρα…

Είχαμε επιλέξει να παραλάβουμε το αυτοκίνητο από το ξενοδοχείο Sevilla, μιας και ήταν πολύ κοντά στο μέρος που μέναμε. Υποτίθεται θα το παίρναμε στις έντεκα, δε νομίζω να το πίστεψε κανείς όμως. Όταν φτάσαμε στις δέκα και μισή περίπου, είδαμε κάποιους “τυχερούς” Γάλλους και Γερμανούς που είχαν κλείσει να πάρουν αυτοκίνητο στις εννιά. Ζονγκ!

Υπήρχε απόλυτη εξειδίκευση στο γραφείο. Δύο υπάλληλοι ασχολούνταν με τα αυτοκίνητα, ενώ μία κυρία – υπόδειγμα δημοσίου υπαλλήλου ήταν για τις εκδρομές. Μόνο που δεν υπήρχαν εκδρομές, παρά μόνο αρκετοί τουρίστες που περίμεναν να κάνουν τα χαρτιά για αυτοκίνητο. Οπότε, τι να κάνει κι αυτή, πήρε το πλεκτό της και άρχισε δουλειά, μπροστά στα μάτια μας! Οι Γερμανοί κοιτούσαν αποσβολωμένοι, εγώ κοιτούσα απλά μια γνώριμη κατάσταση. Κάποια στιγμή ήρθε η σειρά μας (πριν τους Γερμανούς, μιας και αυτοί είχαν κλείσει άλλου τύπου αυτοκίνητο), κάναμε τα απαραίτητα χαρτιά, τσεκάραμε το όχημα και πλέον είχε φτάσει η ώρα που πάντα λατρεύουμε. Ελευθερία κινήσεων, αυτονομία και οδήγηση!

Οδηγήσαμε προς Pinar del Rio για να το δούμε κι έπειτα θα πηγαίναμε στο Vinales για να μείνουμε. Στη διαδρομή κάναμε παράκαμψη και μπήκαμε σε ένα εθνικό πάρκο, Las Terasas λέγεται η περιοχή. Όμορφη φύση, ήδη είχε αρχίσει να αλλάζει και να νιώθουμε σαν σε τροπικό δάσος.

Φθάσαμε σχετικά κουρασμένοι και πολύ πεινασμένοι στο Pinar del Rio. Περιμέναμε στο φανάρι το πράσινο, για να κινηθούμε προς κέντρο, να παρκάρουμε για να περπατήσουμε. Να ο “φιλαράκος” στο ποδήλατό του, και με το σχετικό ψηστήρι, τύπου “Ελάτε να σας δείξω πού να παρκάρετε, δε θέλω λεφτά, είναι κλειστό το κέντρο” κτλ. Αφού διασφάλισα ότι δεν θα ζητήσει λεφτά, μας έδειξε πού να παρκάρουμε δωρεάν, όντως προετοίμαζαν φεστιβάλ χορού στο κέντρο. Αυτός ήταν φοιτητής, λέει, και έπαιρνε credits στη σχολή για κάθε τουρίστα που θα πήγαινε σε φυτείες καπνού. Τουλάχιστον, όσα κι αν πήρε από το μικρό εστιατόριο που μας πήγε να τσιμπήσουμε ή από την καπνοφυτεία, τα “δούλεψε”, δε ζήτησε απλά λεφτά από εμάς.

Η ξενάγηση στη φυτεία καπνού από έναν φοβερά επικοινωνιακό τύπο μας άρεσε πολύ, μπορώ να πω. Φυσικά στο τέλος υπήρχε το απαραίτητο παζάρι, για να αγοράσουμε όσα πιο πολλά πούρα γίνεται. Πήραμε κάτι λίγα μόνο, αφού δεν καπνίζουμε. Αν και ομολογώ ότι μου άρεσε η αίσθηση πάρα πολύ! Στη φυτεία βασικά καταλάβαμε αρκετά για την καλλιέργεια καπνού, φτιάξανε και πούρα εκεί μπροστά μας, ήταν πολύ ενδιαφέρουσα εμπειρία.

Περιτριγυρισμένοι από κότες και γουρουνάκια, ένα ζευγάρι Ρώσων από την Αγία Πετρούπολη φαινόταν να βλέπουν τέτοια πλάσματα πρώτη φορά στη ζωή τους. Στο Piral del Rio επιστρέψαμε και την επόμενη μέρα, μετά τις βόλτες στο Vinales και πριν οδηγήσουμε προς κεντρική και ανατολική Κούβα.

Σούρουπο πια (θυμόμουν τις συμβουλές να μην οδηγήσουμε νύχτα στην Κούβα), οδηγήσαμε μέχρι το Vinales. Σε μια διασταύρωση χωρίς σήματα, περίμεναν κάποιοι άλλοι νεαροί, πήραμε έναν από αυτούς στο αυτοκίνητο, τον πήγαμε μέχρι το Vinales. Μας οδήγησε στο εστιατόριο – μπαρ της οικογένειάς του, όπου μας κέρασε φρέσκο χυμό ανανά. Και φυσιά, μας προτάθηκε αν θέλαμε εκδρομή με άλογα στην κοιλάδα, να πάμε με τον αδερφό του. Γνωστές καταστάσεις πλέον, προσαρμοζόμασταν ήδη στον τρόπο που δουλεύει η τουριστική οικονομία εκεί.

Η ατμόσφαιρα στο μικρό αυτό χωριό φαινόταν πολύ πιο ανθρώπινη από την Αβάνα. Άνθρωποι στις γειτονιές κάθονταν έξω, περπατούσαν, χόρευαν και το κυριότερο, δεν ενοχλούσαν τους τουρίστες. Τουλάχιστον όχι εμάς. Να μην ξεχάσω, δε μείναμε στο casa που είχαμε κλείσει, σε ένα διπλανό σπίτι, προσπαθούσαν να μας εξηγήσουν το λόγο στα Ισπανικά. Το προσπεράσαμε, εφόσον μας άρεσε το σπίτι και η τιμή δεν άλλαζε (αφαιρέσαμε και την προκαταβολή), όλα εντάξει. Φάγαμε ένα απίστευτα χορταστικό βραδινό, και βγήκαμε βολτίτσα.

Είχε και χορευτική βραδιά σε ένα ανοιχτό μπαρ, απολαύσαμε salsa κι αφρικάνικους χορούς από γυναίκες κι άνδρες κάθε ηλικίας. Ζήλεψα που ήξερα μόνο κάτι λίγα και ντρεπόμουν να χορέψω, η δε Αλιόνα έβραζε, γιατί από μικρή χορεύει πολύ καλά. Με μερικά γευστικότατα cocktails το ξεπεράσαμε!

Κάτι που δε μας έκανε καλή εντύπωση, ήταν ότι οι χορευτές και τραγουδιστές κάθε λίγο και λιγάκι έρχονταν στα τραπέζια και ζητούσαν φιλοδώρημα, με διάθεση να επιμένουν μάλιστα αν δεν ήθελες να δώσεις. Αυτό γενικά είναι εκτός της δικής μας λογικής. Όταν κάτι μας αρέσει κι εφόσον μπορούμε, κάνουμε την κίνηση μόνοι μας (όπως αργότερα στο Trinidad), αλλά δεν αντέχουμε κάποιον να ζητάει έτσι.

Οπότε κι εμείς μετατρέψαμε αργότερα μερικά χρήματα σε pesos cubanos και βρήκαμε την υγειά μας (αγοράζαμε και φρούτα από λαϊκές σε απίστευτες τιμές).

Το είπα κι αυτό το παράπονο. Πάμε για ύπνο, γιατί η επόμενη μέρα είχε γνωριμία με αυτή την τόσο ιδιαίτερου κάλλους κοιλάδα με τους πανέμορφους γεωλογικούς σχηματισμούς!

Είχαμε συνεννοηθεί να ξεκινήσουμε πολύ νωρίς την περιήγηση, για να έχουμε χρόνο να δούμε το Pinar del Rio λιγάκι ξανά και να οδηγήσουμε μετά μέχρι το Matanzas, για το επόμενο μέρος του ταξιδιού. Αποδείχθηκε καλή επιλογή και λόγω ζέστης, να ‘μαστε λοιπόν πάνω στον Mojito και τον Pepe, τα αλογάκια μας βρε! Το περιβάλλον τριγύρω ήταν πανέμορφο! Βουνά από ασβεστόλιθο, που καταστρέφονται δυστυχώς με το πέρασμα του χρόνου, οργιώδης βλάστηση, φυτείες καπνού και καφέ, μικρές και μεγάλες σπηλιές.

Ξέραμε το μεγάλο σπήλαιο που κάνεις και βαρκάδα, αλλά επιλέξαμε και λόγω χρόνου ένα μικρότερο, με πολύ στενά περάσματα. Φοβερή η είσοδος!

Κατόπιν, είχαμε στάση για κερασμένο cocktail μέσα σε ποτήρι από ζαχαροκάλαμο με καλαμάκι από ζαχαροκάλαμο και κομμάτι ζαχαροκάλαμο για να πιπιλίζεις. Εκεί αγοράσαμε και καφέ σε κόκκους, πριν ταλαιπωρήσουμε κι άλλο τα ήδη κατακαημένα αλογάκια μας (φαινόταν τόσο αδύναμα και κακοταϊσμένα).

Ώσπου, μετά από τέσσερις ώρες τελειώσαμε και ήρθε η ώρα να αποχαιρετήσουμε το Vinales. Δώσαμε κάποια από τα ρούχα στο παλικάρι που μας έκανε την ξενάγηση (να αρχίσει να αδειάζει η μία βαλίτσα, μιας κι αυτά που είχαμε πάρει για να δώσουμε σε ανθρώπους εκεί ήταν πιο πολλά από τα δικά μας!)

Ξαναπεράσαμε μια βόλτα από το Pinar del Rio και μετά μπήκαμε στην Autopista (XOXO!!) με προορισμό το Matanzas. Σταματήσαμε βέβαια για να δούμε και την περιοχή – χωριό Soroa, έξω από την Αβάνα πήραμε ωτοστόπ μία κοπέλα και φτάσαμε βραδάκι στον προορισμό μας.

Να σας πω, για όσους δεν το γνωρίζουν, ότι το ωτοστόπ είναι τόσο μα τόσο δημοφιλές στην Κούβα! Στην αρχή το σκεφτόμασταν, κατόπιν οι αναστολές πέρασαν και παίρναμε κόσμο και κοσμάκη, αστυνομικούς (!), φοιτητές, οποιονδήποτε! Τις τελευταίες μέρες αποφασίσαμε να το περιορίσουμε, όμως. Βλέπετε, ήταν κάπως δεσμευτικό να σταματάμε κάθε λίγο για φωτογραφίες, έχοντας πάρει και κάποιον στο αυτοκίνητο.

Η συνέχεια περιλαμβάνει Varadero (γι’ αυτό επιλέξαμε Matanzas για διαμονή) και μετά Cienfuegos και Trinidad. Συνεχίζουμε, γνωρίζουμε όλο και πιο πολλές πλευρές του νησιού, ντόπιους, μέρη…το χαιρόμασταν όλο και πιο πολύ! Ακολουθήστε μας εδώ.