Kostas PapanikolaouΞεφεύγοντας από τον “πολιτισμό”
Ο συγγραφέας ιδέα δεν είχε για το τι θα συναντούσε στο Μπαλί, τι πρόγραμμα θα ακολουθούσε, και τι αξιοθέατα θα έβλεπε. Είχε φροντίσει η Αλιόνα βλέπετε. Η αφεντιά μου ήταν απασχολημένη ήδη με την οργάνωση αυτού που ερχόταν. Πού να σκεφτώ τι με περίμενε στο δρόμο για Munduk!
Γι’ αυτό και δεν ήξερα ότι, φεύγοντας από το Ubud, θα αφήναμε σταδιακά πίσω μας την πολυκοσμία, τη φασαρία και τον μαζικό τουρισμό, και ένας άλλος κόσμος, αυτός των πυκνών δασών, λιμνών και λίγων τουριστών θα ανοιγόταν μπροστά μας.
Το πρωινό εκείνο ήταν πολύ βροχερό, ελπίζαμε ότι θα άλλαζε ανεβαίνοντας σιγά σιγά βόρεια. Η διαδρομή ενδιαφέρουσα, αν και δεν μπορέσαμε να σταματήσουμε στο Taman Ayun temple, λόγω βροχής. Θα το βλέπαμε στην επιστροφή, άξιζε! Πιο μετά όντως η βροχή σταμάτησε, το τοπίο άρχισε να αλλάζει καθώς ανεβαίναμε υψόμετρο. Κάναμε και τα ψώνια μας σε μαγαζί ρούχων που προτιμούν οι ντόπιοι. Οι τιμές για όσα διαλέξαμε, εξαιρετικά χαμηλές. Στην επιστροφή το τιμήσαμε και πάλι, τηρώντας έναν από τους τρόπους μας για να εξοικονομούμε χρήματα για ταξίδια.
Ulan Danu Beratan temple
Πρώτη στάση, σε τούτο τον εκπληκτικό ναό, στη λίμνη Beratan. Πολυφωτογραφημένος με κάθε είδους καιρό, αν και συνήθως με συνωστισμένους τουρίστες. Ήταν ίσως το τελευταίο σημείο όπου ανεβαίνουν μαζικά πολλά λεωφορεία, αλλοδαπών και Ινδονήσιων τουριστών. Εμείς τον πετύχαμε με πολύ χαμηλή νέφωση, και την κατάλληλη ατμόσφαιρα για περπάτημα και φωτογραφίες. Πραγματικά εξαιρετική η θέα όταν το αυτοκίνητο κινούνταν παράλληλα της λίμνης, φαντάζομαι ότι μια πεζοπορία κάνοντας το γύρο της, αποζημιώνει! Τα δε νέφη ως φόντο όταν βρισκόμασταν κοντά το ναό, ήταν κάτι που δε χορταίναμε να χαζεύουμε!
Συνεχίζουμε προς το Munduk, ο βορράς είναι ωραίος
Από εκεί συνεχίσαμε, βόρεια των λιμνών Buyan και Tamblingan, προς το Munduk. Πυκνή βλάστηση, τροπικά φρούτα, μικρά χωριά και πολλά σημεία απ’ όπου η θέα φτάνει όσο πάει το μάτι σου. Η νέφωση δε μας άφησε πολλά περιθώρια να χαρούμε τις λίμνες κάτω μας, αν και η θέα στις βόρειες ακτές του νησιού ήταν εξίσου όμορφη. Ο Made μας οδήγησε και σχεδόν στις ακτές της λίμνης, όπου ντόπιοι περνούσαν το χρόνο τους ψαρεύοντας, κάνοντας πικ νικ και αγναντεύοντας τα γαλήνια νερά. Αρκετά warung, δηλαδή μικρά μαγειρεία βρίσκονταν κατά μήκος της διαδρομής, όλα με κιόσκια που βλέπουν στις λίμνες και το δάσος. Πόσο όμορφη η απλότητα…
Στο Munduk ήμασταν σχετικά νωρίς, δε χρειάστηκε να απασχολήσουμε τον οδηγό μας και για τις δέκα ώρες που είναι συνήθως η συμφωνία. Ας πήγαινε να ξεκουραστεί ο άνθρωπος, εμείς θα μπορούσαμε να απολαύσουμε την ηρεμία του χωριού, τη θέα στα δάση και τους ορυζώνες, και, όπως καταλάβαμε, εξαιρετικά μαγειρεμένα φαγητά!
Η γνωριμία μας με τους ανθρώπους του ξενοδοχείου ήταν το καλύτερο καλωσόρισμα σ’ εκείνο το χωριουδάκι. Κι έπειτα, η μικρή μου βόλτα το σούρουπο, μου έδειξε μονομιάς ότι το Munduk θα ήταν το αγαπημένο μας μέρος του ταξιδιού αυτού.
Στο επόμενο κεφάλαιο έχουμε καταρράκτες σου συναγωνίζονται αυτούς της Ισλανδίας, πεζοπορίες σε πυκνά δάση και τόσα χαμόγελα κι επαφές με ντόπιους, που δε θέλαμε να φύγουμε. Μείνετε συντονισμένοι!
