Kostas PapanikolaouΠλοίο για Ισλανδία, μια θάλασσα δρόμος
Ήταν 11 Ιουνίου του 2019 όταν, μετά από ένα μήνα στην ηπειρωτική Ευρώπη, πάντα μαζί με τον ενάμιση έτους τότε γιο μας, είχε φτάσει η ώρα να σαλπάρουμε. Από το βόρειο άκρο της Δανίας και το λιμάνι του Hirtshals, με προορισμό τη μαγική Ισλανδία και τα υπέροχα νησιά Φερόε. Είχαμε γράψει σχετικά εκείνες τις μέρες, ένα άρθρο, δείτε το εδώ. Τώρα ας δούμε το ακτοπλοϊκό κομμάτι, τέσσερα μερόνυχτα (μπρος και πίσω) στο βόρειο Ατλαντικό ωκεανό ήταν αυτά, άλλωστε.
Η μοναδική λοιπόν εταιρεία που συνδέει ακτοπλοϊκά την ηπειρωτική Ευρώπη με τα νησιά Φερόε και την Ισλανδία είναι η Smyril lines. Με έδρα τα Φερόε, το πλοίο Norona εκτελεί δρομολόγια όλο το έτος στη διαδρομή αυτή. Δεν είναι φθηνό ταξίδι, ούτε εύκολο, ειδικά αν ο καιρός είναι άσχημος.
Χρειάζονται περίπου 31 ώρες από τη Δανία μέχρι το Torshavn, την πρωτεύουσα των νήσων Φερόε. Και από εκεί άλλες 19 ως το Seydisfjordur, το μικρό αυτό χωριό – λιμάνι στα ανατολικά Ισλανδικά φιορδ.
Εισιτήρια, επιβίβαση και άλλα χρήσιμα
Στο site της εταιρείας μπορείτε να βρείτε συνδυαστικές προσφορές, ανάλογα με την περίοδο που ταξιδεύετε.
Σίγουρα οι τιμές ποικίλουν αρκετά ανάλογα με την περίοδο, μεταξύ τύπων οχημάτων και φυσικά τύπου καμπίνας.
Εμείς επιλέξαμε να κοιμηθούμε σε κουκέτες, το κόστος της καμπίνας παραήταν υψηλό. Επίσης συμπεριλάβαμε και γεύματα στο ένα από τα εστιατόρια του πλοίου.
Απρόοπτα και άγχος πριν την επιβίβαση
Στη Δανία φιλοξενούμασταν από μία Δανο-Τουρκική οικογένεια τις προηγούμενες μέρες, στα βόρεια της χώρας. Ήταν όμορφα, μέχρι που ο Εκτοράκος άρχισε να έχει μια ενόχληση στο αυτάκι και πυρετό. Και την επομένη το καράβι έφευγε, για δυο μερόνυχτα στη θάλασσα χωρίς γιατρό ή εξειδικευμένο φαρμακείο στο πλοίο, όπως μας είπαν. Ήταν στρεσογόνα η κατάσταση, αν μη τι άλλο, περισσότερο για το αν χρειάζεται κάποια αγωγή, ώστε να την παίρναμε πριν επιβιβαστούμε. Και να προλάβουμε το καράβι, γιατί ο χρόνος ήταν πολύ περιορισμένος. Ευτυχώς βρήκαμε γιατρό το πρωί, αν και το νοσοκομειακό σύστημα της Δανίας μας φάνηκε τουλάχιστον περίεργο.
Εν τέλει, όλα πήγαν καλά, δεν χρειάστηκε να πάρει κάποια φάρμακα ο Έκτορας, ήταν ευδιάθετος και ανέβασε πυρετό μόνο άλλη μια νύχτα στο καράβι. Μόλις φτάσαμε στην Ισλανδία, κάναμε ξανά ένα check-up σε έναν γιατρό, και επιβεβαιώσαμε πως όλα ήταν καλά. Μπορείτε εδώ να δείτε περισσότερα και να διαβάσετε μερικές ενδιαφέρουσες συμβουλές για το θέμα “Ασφάλεια και υγεία στα ταξίδια με παιδί”.
Τι λέτε, σαλπάρουμε;
Αφού κι αυτό το άγχος πέρασε, με λίγη βιασύνη για να είμαστε στην ώρα μας στο λιμάνι, φτάσαμε επιτέλους.
Το πλοίο της Smyril φεύγει από τα βορειοανατολικά του λιμανιού, υπάρχουν και πινακίδες που σας καθοδηγούν δεξιά, χωρίς να μπαίνετε στην πόλη.
Δώσαμε τα χαρτιά με την κράτησή μας, πήραμε κάρτες επιβίβασης για αυτοκίνητο και επιβαίνοντες και μετά, αναμονή. Βασικά, η Αλιόνα και ο μικρούλης μπήκαν στο πλοίο, ενώ εγώ βρισκόμουν με το αυτοκίνητο σε μία από τις πολλές ουρές αναμονής. Ο αέρας “ξύριζε” κυριολεκτικά, ο ουρανός συννεφιασμένος κι εμείς ετοιμαζόμασταν να μπούμε σε πλοίο για τον βόρειο Ατλαντικό. Ειλικρινά, αν βρεθείτε σε τέτοια λιμάνια, νιώθετε αμέσως τη διαφορά στην ατμόσφαιρα και στη θάλασσα. Εκεί είναι Βορράς, καμία σχέση με την πραγματικότητα της δικής μας περιοχής.
Εν τω μεταξύ, το αυτοκίνητό μας με την οροφοσκηνή έμοιαζε να είναι το μικρότερο όλων. Αυτοκινούμενα μεγάλα και μικρά, τροχοβίλες, Camper Vans, τεράστια Land Cruiser, Land Rover και λοιπά 4×4 με οροφοσκηνές, διαμορφωμένα φορτηγά και υπερυψωμένα πολυμορφικά, όλοι έτοιμοι στο πνεύμα που αυτή η χώρα απαιτεί. Αλλά και μηχανές αρκετές, ήταν δωρεάν νομίζω τότε η μεταφορά της μηχανής, σε συγκεκριμένα πακέτα. Μέχρι και ένα γκρουπ Ισπανών γνώρισα, που είχαν κάνει όλο το δρόμο από την πατρίδα τους με Vespa, και τώρα θα πήγαιναν με τις σκηνές στην Ισλανδία. Αυτό είναι το πνεύμα που λατρεύουμε, νιώθαμε επιτέλους στο στοιχείο μας, ανάμεσα σε ταξιδιώτες που “μιλούσαν την ίδια γλώσσα” μ’ εμάς!
Η ώρα πέρασε, κι επιτέλους ήρθε η σειρά μας. Το αυτοκίνητο με τα αυτοκόλλητα “Crete to Iceland” μπήκε στο γκαράζ του πλοίου, κι εγώ με ανυπομονησία ανέβαινα να συναντήσω τους αγαπημένους μου και να χαζέψουμε εικόνες από την αναχώρηση.
Ο βοριάς δυνατός και μια λάθος απόφαση
Ο μικρός μας εξερευνητής είχε πέσει για ύπνο στο καρότσι του, κι εμείς χαζεύαμε τις τελευταίες εικόνες Δανίας, με τα θαλασσοπούλια να μας ακολουθούν κατά πόδας. Οι πρώτες ώρες στη βόρεια θάλασσα ήταν σχετικά ήσυχες, μέχρι που αφήναμε δεξιά-πίσω μας τις ακτές της Νορβηγίας. Από εκεί, περνώντας δίπλα από τα νησιά Σέτλαντ θα συνεχίζαμε προς Φερόε.
Στο πλοίο υπάρχουν τρία εστιατόρια με πάμπολλες επιλογές για όλα τα γούστα. Καφετέριες, ένας μεγάλος παιδότοπος, σούπερ μάρκετ, οτιδήποτε μπορεί να χρειαστεί κανείς. Κάπως έτσι γνωρίσαμε ένα ζευγάρι Σουηδού – Ισλανδής, οι οποίοι πήγαιναν με τα τρία παιδιά τους και μια σκηνή εδάφους παρακαλώ, να περάσουν ένα μήνα στη χώρα του πάγου και της φωτιάς.
Φάγαμε, ήπιαμε, παίξαμε, και το βράδυ πήγαμε για ύπνο. Η Αλιόνα στις γυναικείες κουκέτες με τον Έκτορα, εγώ στις αντρικές. Ο αέρας εν τω μεταξύ πολύ δυνατός, τα κύματα χτυπούσαν το πλοίο από το πλάι, κι εμείς ακούγαμε το τρίξιμο εκεί χαμηλά που βρισκόμασταν, κάτω και από το γκαράζ. Μεταξύ σοβαρού κι αστείου λέγαμε με άλλους επιβάτες πως, αν γίνει το κακό, θα σφραγίσουν τις πόρτες επάνω, για να σωθούν οι υπόλοιποι.
Κι εκεί, κατά τις 3 το ξημέρωμα, γνωρίζοντας ότι πλησιάζαμε τα νησιά Σέτλαντ, αποφάσισα να ανέβω. Ήθελα να φωτογραφίσω τις εξέδρες εξόρυξης πετρελαίου, πότε άλλοτε θα είχα τέτοια ευκαιρία σε τούτο το μέρος της γης;
Τεράστιο λάθος. Τα κύματα τεράστια, το πλοίο έγερνε δεξιά – αριστερά τόσο που κρατιόμουν από τα τραπέζια. Κάποιος ξαπλωμένος έξω από την τουαλέτα -για ευνόητους λόγους-, και τα Σέτλαντ πουθενά. Δεν είχα υπολογίσει τη διαφορά ώρας, βλέπετε. Ώσπου να καταλάβω τι γίνεται, ήμουν ήδη χάλια. Με το ζόρι κατέβηκα στην κουκέτα ξανά, με το ζόρι κοιμήθηκα λίγο.
Επιτέλους, λιμάνι
Η επόμενη μέρα, μέχρι να προσεγίσουμε τα Φερόε, ήταν μαρτύριο. Δεν μπόρεσα να φάω σχεδόν τίποτα από τον πλουσιότατο μπουφέ, παρά μόνο περιφερόμουν σαν ετοιμοθάνατος από το πάτωμα στο τραπέζι, κι από εκεί στις κουκέτες. Η αγαπημένη μου σύζυγος με συμπονούσε, αλλά ταυτόχρονα μειδιούσε με την κατάσταση “Υπάρχει ατελείωτο γευστικό φαγητό και ο Κώστας δεν μπορεί να φάει”, ενώ ο μικρός μπόμπιρας δεν καταλάβαινε τίποτα. Βασικά, του άρεσε που το καράβι κουνιόταν πολύ και αυτός έτρεχε από τον ένα τοίχο στον άλλο!
Ευτυχώς, πλησιάζοντας στα νησιά Φερόε η κατάσταση βελτιώθηκε. Στην αναμονή στο λιμάνι, οι εικόνες αυτού του καταπράσινου τόπου και τα χαρακτηριστικά σπιτάκια σίγουρα βοήθησαν.
Φεύγοντας από το Torshavn, το πλοίο σας δίνει την ευκαιρία για “δωρεάν ξενάγηση” στα καταπληκτικά αυτά νησάκια. Καθώς περνάει ανάμεσά τους, θαυμάζαμε τα βοσκοτόπια, τα απομονωμένα σπίτια σε κάποια πλαγιά, τα σύννεφα που αγκάλιαζαν τις χαμηλές κορυφές. Σαν να ανακαλύπταμε νέους κόσμους, σαν να ζούσαμε σε άλλη εποχή…
Ισλανδία, Seydisfjordur
Θα επιστρέφαμε στα νησιά Φερόε τρεις εβδομάδες αργότερα, για να μείνουμε και να τα γυρίσουμε απ’ άκρη σε άκρη. Μπροστά μας τώρα ήταν άλλη μια μέρα σχεδόν στη θάλασσα, χωρίς τα κύματα της προηγούμενης, ευτυχώς.
Ευκαιρία να χαζέψουμε παλιούς χάρτες της Ισλανδίας, να συνομιλήσουμε με διάφορους ταξιδιώτες, να περπατήσουμε και να παίξουμε με τον μικρούλη μας σ’ όλο το καράβι. Ακόμη και στο ανοιχτό κατάστρωμα ανεβήκαμε, για να χαρούμε πανοραμική θέα στον βόρειο Ατλαντικό ωκεανό.
Πλησιάζοντας την Ισλανδία, η χαμηλή νέφωση στα ανατολικά φιορδ μας καλωσόριζε. Ζόρικο μέρος, δύσκολος καιρός. Το ξέραμε όμως, η Ισλανδία είναι ιδιαίτερος προορισμός.
Κι όταν οι ρόδες του αυτοκινήτου μας πάτησαν Ισλανδικό χώμα, σαν ένα όνειρο – στόχος να είχε αρχίσει να πραγματοποιείται. Δεν μας πτόησε ούτε η καθυστέρηση στον έλεγχο τελωνείου, που γίνεται δειγματοληπτικά.
Σημειώστε μερικά χρήσιμα
- Το ταξίδι αυτό κοστίζει αρκετά. Συμφέρει όμως, αν έχετε τρόπο διαμονής στο αυτοκίνητο και σύνεργα μαγειρέματος.
- Επίσης συμφέρει αν έχετε άνεση χρόνου για να δείτε την Ισλανδία και τα νησιά Φερόε, χρόνο τουλάχιστον τριών εβδομάδων συνολικά. Υπολογίζοντας κόστος ενοικίασης αυτοκινήτου εκεί, διαμονής και φαγητού, θα δείτε ότι τελικά το καράβι δεν είναι και τόσο ακριβό.
- Ταξιδέψτε Απρίλιο – Μάιο και Σεπτέμβριο – Οκτώβριο, αντί καταμεσής της σεζόν, για να πετύχετε καλύτερες τιμές στα ακτοπλοϊκά. Ο καιρός είναι πάντα ρίσκο, η κάθε επιλογή έχει τα υπέρ και τα κατά.
- Να έχετε μαζί σας σεντόνι και πετσέτα, ειδάλλως χρεώνονται πολύ ακριβά για ενοικίαση στο πλοίο.
- Επιλέξτε ένα από τα πακέτα για φαγητό σε μπουφέ. Το πρωινό περιλαμβάνεται ούτως ή άλλως στην τιμή, κι έπειτα μπορείτε να έχετε καφέ και φαγητό ανάλογα με την όρεξή σας.
- Απαγορεύεται να εισάγετε στην Ισλανδία οποιαδήποτε μη συσκευασμένα τρόφιμα, (κρέατα κτλ). Να το έχετε κατά νου, ελέγξτε σχετικούς κανονισμούς. Εμείς γεμίσαμε το αυτοκίνητο βασικά τρόφιμα, όπως μακαρόνια, τόνο, εφόδια για πρωινό. Εκεί φωνίζαμε μόνο όσα χρειάζονται ψυγείο.
- Καλό είναι να προμηθευτείτε χάπια για τη ζαλάδα. Πριν το ταξίδι της επιστροφής κόλλησα ένα patch παρόμοιας δράσης πίσω από το αυτί μου, με δράση 72 ωρών παρακαλώ. Κοστίζει λίγο ακριβά, αλλά δεν το διακινδύνευα ξανά.
- Το καύσιμο είναι πανάκριβο στην Ισλανδία, φθηνό στη Δανία και στα νησιά Φερόε. Κανονίστε αναλόγως.
- Ο παιδότοπος στο πλοίο είναι πραγματικά ό,τι χρειάζεται για ταξίδι με παιδί! Περάσαμε πολλές ώρες εκεί, και βοήθησε να περάσουν αυτές οι διήμερες διαδρομές στη θάλασσα πολύ πιο εύκολα απ’ όσο θα περίμενε κανείς. Κι όλα αυτά χωρίς δική μας καμπίνα, μάλιστα.
Και κάτι τελευταίο. Μην βιαστείτε να αφήσετε πίσω σας το λιμάνι, φτάνοντας. Η ανυπομονησία να εξερευνήσει κανείς αυτή τη μαγική χώρα είναι τεράστια, το γνωρίζουμε. Απολαύστε όμως τις στιγμές φτάνοντας, χαζέψτε την αποβίβαση, την κίνηση στο λιμάνι και το Seydisfjordur. Οι καταρράκτες που χύνονται από τα βουνά του φιορδ, η φύση, ο πολύχρωμος δρόμος – σήμα κατατεθέν του λιμανιού αυτού, όλα θα σας καλωσορίσουν σε μια εμπειρία ανεπανάληπτη.
Υ.Γ.: Η επιστροφή ήταν σαφώς πιο άνετη και η θάλασσα σχεδόν γαλήνια. Αυτή τη φορά δεν λάθεψα, μάλιστα, φωτογράφισα και την περιοχή των νησιών Σέτλαντ.