Alyona CheΜερικές τελευταίες συμβουλές
Στο προηγούμενο άρθρο είδαμε αρκετά περί της φιλοσοφίας μας σε αυτό το θέμα. Εδώ κάποια επιπλέον tips, πιο συγκεκριμένα, που θεωρούμε ως τα πιο σημαντικά για μια επιτυχημένη πεζοπορία με μικρό παιδί.
– Πάντα κάνουμε έρευνα για τη διαδρομή και υπολογίζουμε τον χρόνο μας και τον καιρό. Καλό είναι να ξεκινάτε όσο πιο νωρίς γίνεται και να επιστρέφετε στο αυτοκίνητο ή στο σπίτι τουλάχιστον μια ώρα
πριν το βραδινό ύπνο του. Έτσι, δεν θα μετατραπούν οι καινούριες εντυπώσεις και η κούραση σε υπερένταση και προβλήματα ύπνου.
– Σκεφτείτε τις αντοχές σας. Αν η διαδρομή είναι πολύωρη, σκεφτείτε αν μπορείτε να κουβαλάτε 15+ κιλά επί 4-5-6 ώρες, κι επίσης αν μπορεί να κουβαλάει το παιδί ο δεύτερος γονιός, σε περίπτωση κάποιου ξαφνικού θέματος. Για παράδειγμα, έχει συμβεί να πονέσει η μέση του Κώστα, και να χρειαστεί να συνεχίσω το κουβάλημα εγώ.
– Εξοπλισμός του παιδιού. Εμείς πολύ συχνά βάζουμε μακρύ παντελόνι στον Έκτορα στις πεζοπορίες, ακόμη και το καλοκαίρι. Μπορεί να είναι κάτι πολύ ελαφρύ και βαμβακερό, αλλά προστατεύει τα πόδια από χτυπήματα, κοφτερές πέτρες, αγκάθια και έντομα. Στις περισσότερες περιπτώσεις και το καπέλο το θεωρούμε απαραίτητο, για τους ίδιους λόγους. Στις τροπικές χώρες συστήνουμε και μακρυμάνικη λεπτή μπλούζα. Καλό είναι να έχετε ένα δεύτερο σετ ρούχων (ειδικά όταν μιλάμε για ζεστά κλίματα) και αδιάβροχα – αντιανεμικά (σε περιοχές με απρόβλεπτη βροχόπτωση ή γενικά σε κρύα κλίματα). Όσο πιο πολύ περπατάει, τόσο πιο καλά πρέπει να είναι τα παπουτσάκια. Ποτέ σανδάλια με ανοικτά δάχτυλα μπροστά.
– Αρκετό φαγητό και νερό. Αν υπάρχει πόσιμο νερό στη διαδρομή, καλώς. Αν όχι, πρέπει να υπολογίσετε αρκετό, μιας το παιδί θα πίνει περισσότερο απ’ όσο στο σπίτι. Όσο για τα φαγητά, πάντα έχουμε αρκετά διάφορα σνακ, όπως ρυζογκοφρέτες, μπανάνες, σταφίδες, αποξηραμένα μήλα, κριτσίνια.
Κι ακόμη…
– Προσπαθούμε να τηρούμε την ρουτίνα του παιδιού στο να φάει το κυρίως γεύμα στην ώρα του. Αν όμως, λόγω βαρεμάρας έχει χορτάσει με ρυζογκοφρέτες και φρούτα στη διαδρομή, δεν το πιέζουμε. Θα πεινάσει αργότερα, έτσι κι αλλιώς.
– Σταδιακή δυσκολία. Αν δεν έχετε κάνει ποτέ πεζοπορία με το παιδί σας ξεκινήστε από κάτι χαλαρό, με εύκολες διαδρομές μιας – δυο ωρών, χωρίς υψομετρική διαφορά. Θα βρείτε στην πορεία όσα χρειάζεται να προσέχετε για τις πιο δύσκολες και απαιτητικές διαδρομές.
– Φάρμακα. Συνήθως παίρνουμε μαζί μας μόνο αντισηπτικό και χανζαπλάστ, το φαρμακείο είναι στο αυτοκίνητο. Μην ξεχνάτε τα αντηλιακά.
– Το σακίδιο πεζοπορίας πρέπει να είναι άνετο και αξιόπιστο και για το παιδί και για τον γονιό, πιστέψτε μας ότι θα καταλάβετε τη διαφορά. Έχουμε γράψει σχετικά με το δικό μας εδώ.
– Εμείς δεν παίρνουμε καθόλου παιχνίδια μαζί μας, όμως μπορεί να μάθουμε κάποιο καινούριο τραγουδάκι ή να το βγάλουμε από το μυαλό μας εκείνη την ώρα. Παίζουμε με ό,τι βρίσκουμε στη φύση, θεωρούμε ότι τα υπόλοιπα είναι περιττά, μόνο αποσπούν την προσοχή και γίνονται επιπλέον βάρος.
– Όταν το μονοπάτι είναι δύσκολο, βοηθάει πολύ να κρατάει τα μπατόν μαζί με τον γονιό για να στηρίζεται. Διότι σπάνια τα παιδιά θέλουν να κρατάνε το χέρι μας για πολλή ώρα.
– Δίνουμε θάρρος στο παιδί μας, αφήνοντας το, υπό έλεγχο, να κάνει κάποια δύσκολα για τα δικά του μέτρα πράγματα.
– Αν χρειάζεται να κάθεται πολλή ώρα στο σακίδιο, θα κάνουμε στάση σε ανοιχτό μέρος, για να τρέξει πολύ και να ξεδώσει.
– Ως προειδοποιήσεις χρησιμοποιούμε σύντομες φράσεις, κατά προτίμηση χωρίς τις λέξεις ΜΗ ή ΟΧΙ. Για παράδειγμα, “Έκτορα, κοίτα κάτω”, αντί για “Μην πέσεις, πρόσεχε”. Ή “Έκτορα, αγκάθια”, αντί για “Μην ακουμπάς τα φυτά”. Επίσης “Έκτορα, δώσε χέρι” ή “ΣΤΟΠ”, αντί για “Μην πας εκεί, μην κάνεις αυτό” κτλ. Είναι πολύ πιο αποτελεσματικό.
– Όταν φτάνουμε πανηγυρίζουμε έντονα, τότε καταλαβαίνει ότι πετύχαμε τον στόχο και χαίρεται πολύ που το καταφέραμε. Θυμάται μετά πολύ καθαρά το αποτέλεσμα και ενθουσιάζεται για καινούριες πεζοπορίες.
Στο τέλος πάντα συζητάμε τι είδαμε, τι μάθαμε, αν του άρεσε, και κάνουμε καινούρια σχέδια. Απ’ ό,τι δείχνει η δική μας εμπειρία, αρκετά πράγματα από πολλές πεζοπορίες τα θυμάται ακόμη, έστω και αποσπασματικά.
Συμπερασματικά: Γεμίστε με εμπειρίες τα παιδάκια σας!
Κάποιοι άνθρωποι λένε ότι δεν χρειάζεται να κουβαλάς το παιδί σου μαζί σου στα ταξίδια, γιατί δεν θα θυμάται τίποτα. Και όντως, σαν αναμνήσεις, ίσως μείνουν ελάχιστα πράγματα.
Όμως, τα ταξίδια και οι πεζοπορίες ανοίγουν το μυαλό και κτίζουν τον χαρακτήρα μας.
Όταν ο Εκτοράκος ήταν περίπου δύο ετών, αγοράσαμε από βιβλιοπωλείο ένα παιδικό βιβλίο για τον πλανήτη μας. Τότε δεν μιλούσε καλά, έλεγε λίγες λέξεις μόνο. Όμως άνοιξε μια σελίδα, κοίταξε την εικόνα, και είπε “καταάκτης”. Περπατώντας προ ολίγων εβδομάδων στο φαράγγι των νεκρών, στην πανέμορφη Ζάκρο, έβλεπε τις τρύπες τα βράχια και φώναζε “μεγάλη σπηλιά!”. Όταν τον ρωτάμε τι θα κάνουμε σήμερα, μας λέει “θα πάμε βόλτα με το αυτοκίνητο”. “Και πού θα πάμε” λέμε; “Στο μεγάλο βουνό”.
Αυτό μας αρκεί, για να συνεχίζουμε να πηγαίνουμε, να ιδρώνουμε, να του δείχνουμε τον κόσμο μας και ας μένουν αυτές οι εικόνες μόνο κάπου εκεί στο υποσυνείδητο.
