Kostas PapanikolaouΤρομερά τοπία στις Άλπεις
Αφήσαμε πίσω μας την εκπληκτική οικογένεια στο Oberhelfenschwil, νιώθωντας ότι ίσα που είχαμε πάρει μια γεύση από τον τρόπο ζωής τους. Προορισμός μας πλέον ήταν μια άλλη οικογένεια, νοτιοδυτικά της Βέρνης αυτή τη φορά, για ένα τελευταίο τριήμερο πριν φύγουμε από την Ελβετία. Μας περίμεναν ορεινά περάσματα στις Άλπεις, τοπία μοναδικής ομορφιάς, αλλά και τουριστικά μέρη όπως το Interlaken.
Έχοντας πάντα κατά νου να αποφύγουμε την εθνική οδό, κινηθήκαμε νότια προς την πόλη Glarus και την οροσειρά Glarus Alps. Θέλαμε να διασχίσουμε ένα από τα ορεινά περάσματα των Άλπεων, χαζεύοντας την πανοραμική θέα που αυτά προσφέρουν. Οδηγώντας μέσα από χωριά και κωμοπόλεις, η θέα των τρομερών βραχωδών βουνών ήταν καθηλωτική. Αυτός ήταν άλλωστε και ο λόγος που επιλέξαμε την Ελβετία, για τέτοιες εικόνες προστέθηκε στην μακριά διαδρομή μας από την Κρήτη στην Ισλανδία.
Άδοξο τέλος στην προσπάθεια, πάμε γι’ άλλα!
Η φύση όμως είχε άλλα σχέδια. Τα περισσότερα ορεινά περάσματα ήταν ακόμα κλειστά, αν και μέσα Μαΐου.
Είχαμε χάσει αρκετό χρόνο, χωρίς να μετανιώνουμε όμως για τις εικόνες που κρατήσαμε ως ανάμνηση. Επιστρέψαμε προς τη Λουκέρνη, κατόπιν διασχίσαμε το προστατευόμενο από την Unesco καταφύγιο άγριας ζωής Entlebuch. H ”Άγρια Δύση” της Λουκέρνης, όπως τη λένε, αποτελεί ένα μοναδικό τόπο καρστρικών σχηματισμών, άγριας φύσης και πληθώρας δραστηριοτήτων. Κάθε χιλιόμετρο και πιο όμορφο, τόσα και τόσα τα αξιοθέατα, θα μπορούσαμε να κάνουμε αμέτρητα χιλιόμετρα πεζοπορίας σ’ εκείνα τα μέρη.
Επόμενη διαδρομή, μέσα από το εθνικό πάρκο Gantrisch. Εκεί βρίσκεται και το χωριό Schwarzenburg ή Wahlern, νοτιοδυτικά της Βέρνης. Οικογένεια με τρία παιδάκια, σκύλο και ατελείωτο χάος στο σπίτι. Μετά την πρώτη έκπληξη, μπορώ να πω ότι ευχαριστηθήκαμε τη διαμονή μας και νιώσαμε άνετα, καθότι υπήρχε απόλυτη ελευθερία και για τον Έκτορα, κυριολεκτικά! Είχαμε και μπάρμπεκιου ένα βράδυ, μας αφηγήθηκαν και ιστορίες και έθιμα του τόπου τους, περίεργους διαγωνισμούς μεταξύ βοσκών και αγελάδων και πολλά άλλα.
Interlaken, πικ νικ και παιχνίδι στη φύση
Είναι πασίγνωστος προορισμός το Interlaken, για τουρισμό όλες τις εποχές του χρόνου. Ανάμεσα στις λίμνες Thunersee και Brienzersee, με πληθώρα δραστηριοτήτων σε βουνά και λίμνες, αλλά και με πολλούς, πάρα πολλούς τουρίστες. Όχι ακριβώς του στυλ μας, θα λέγαμε.
Η κωμόπολη Thun μας φάνηκε πιο συμπαθητική, από την άλλη. Παρκάραμε πολύ κεντρικά, αλλάξαμε χρήματα σε συνεργείο αυτοκινήτων μάλιστα, για να πληρώσουμε στο μηχάνημα. Χαζέψαμε σε πλακόστρωτα και πλατείες, βγάλαμε φωτογραφίες σε γέφυρες και στο όμορφο κάστρο που δεσπόζει στην περιοχή.
Κι έπειτα, πικ νικ! Ω ναι, διότι πώς αλλιώς θα μπορούσαμε να αντέξουμε οικονομικά ένα τέτοιο ταξίδι, τόσων χιλιομέτρων; Σταματήσαμε λοιπόν ακριβώς σε αυτό το σημείο, πάνω από το δρόμο, με όμορφη θέα, τουαλέτες, τρεχούμενο κρυστάλλινο νερό. Παίξαμε με τον μικρούλη μας, χαρήκαμε τη λιακάδα και απολαύσαμε λιχουδιές που ετοίμασε η Αλιόνα επιτόπου!
Στο Interlaken εν τέλει δεν μείναμε πολλή ώρα. Ήταν τόσα πολλά τα λεωφορεία, κυρίως με Ασιάτες τουρίστες, που προτιμήσαμε να αδηγήσουμε προς την άλλη πλευρά της λίμνης Thun, για παιχνίδι, φωτογραφίες, μικρότερα χωριά. Λίγο παραπέρα βρίσκονται τα σπήλαια St. Beatus. Δεν τα επισκεφτήκαμε, καθώς θέλαμε χρόνο για τον Εκτοράκο μας σε κάποιο πάρκο. Φαίνονται όμορφη επιλογή, πάντως, και με αξιόλογη θέα. Όσο για εμάς, θα είχαμε την ευκαιρία ένα χρόνο αργότερα να απολαύσουμε την αφρόκρεμα των σπηλαίων, στο εθνικό πάρκο Phong Nha Ke Bang, στο μακρινό Βιετνάμ, άρα μικρό το κακό.
Κάπου εκεί, σε έναν αψεγάδιαστο παιδότοπο, δίχως διαλυμένα παιχνίδια, κακά γκράφιτι και σκουπίδια περάσαμε κάμποση ώρα οικογενειακής γαλήνης και παιχνιδιού. Κι έπειτα οδηγήσαμε λιγάκι ορεινά, στο χωριό Sigriswil, από όπου η θέα στις λίμνες και τα χιονισμένα βουνά απέναντι ήταν μοναδική.
Επιτέλους, ορεινά περάσματα στις Άλπεις. Τι εμπειρία, τι εικόνες!
Από το Wahlern στο Guggisberg κι έπειτα στο Gurnigel Pass! Ξεκινήσαμε για μία σύντομη βόλτα και καταλήξαμε σε ορεινό πέρασμα στα 1600 μέτρα υψόμετρο. Εκεί όπου τα λουλούδια των Άλπεων βρίσκονταν σε αρμονία με φάρμες, έλατα και την ανεμπόδιστη θέα σε χιονισμένα, βραχώδη βουνά.
Κάθε χιλιόμετρο και νέες εικόνες, κάθε στροφή και μία καινούρια συγκίνηση. Γι’ αυτό άλλωστε λατρεύουμε τα οδικά ταξίδια, για τις ευκαιρίες να οργανώσουμε το πλάνο μας ευέλικτα και να κινηθούμε εκτός συνηθισμένων διαδρομών.
Φυσικά συναντήσαμε αρκετούς αναβάτες με τις μηχανές τους, που χαιρόντουσαν την οδήγηση στην πολύ καλή άσφαλτο και την γενικότερη ελάχιστη κίνηση αυτοκινήτων. Θα μπορούσαμε να οδηγούμε μέρες ατελείωτες σε τέτοιες φουρκέτες, να ανεβοκατεβαίνουμε βουνά και να θαυμάζουμε τα επόμενα.
Όμως ο καιρός αγρίευε σιγά σιγά. Πήραμε το δρόμο της επιστροφής, κάνοντας στάση και στο χωριό Riggisberg, για επίσκεψη σε σούπερ μάρκετ. Περάσαμε λίγο ακόμη χρόνο με τους οικοδεσπότες μας, μιας και την επομένη θα φεύγαμε από τις μοναδικές Άλπεις. Η Βέρνη ήταν η τελευταία μας στάση στην Ελβετία, πριν ζήσουμε νέες περιπέτειες εκατέρωθεν του Ρήνου!
Υ.Γ.: Τη μέρα της επίσκεψης μας στο Interlaken και τις λίμνες, ένας Ελβετός, λάτρης των ταξιδιών, είδε τα αυτοκόλλητα “Crete to Iceland” στο αυτοκίνητό μας και μας ευχήθηκε μέσω του λογαριασμού μας στο Instagram. Αυτά είναι που αγαπάμε, οι γνωριμίες και το άνοιγμα σε ανθρώπους οπουδήποτε στον κόσμο, με οποιονδήποτε τρόπο.