Kostas PapanikolaouΝτουμπρόβνικ, στο Kings Landing της Κροατίας
Στο συνοριακό πέρασμα Debeli Brijeg – Karasovići φτάσαμε χωρίς κανένα όχημα μπροστά μας. Το καλοκαίρι η ουρά φτάνει στην τελευταία πόλη, σχεδόν 20 χιλιόμετρα πριν, μας είπε Έλληνας εργαζόμενος στη Frontex, που συναντήσαμε εκεί!
Το Ντουμπρόβνικ είναι 40 χιλιόμετρα από τα σύνορα, ανυπομονούσαμε ήδη να το γνωρίσουμε, επιτέλους! Και η αλήθεια είναι ότι, φτάνοντας με το αυτοκίνητο στα προάστια, η παλιά πόλη με τα εντυπωσιακά τείχη κερδίζει τις εντυπώσεις.
Το διαμέρισμά μας ήταν καναδυό χιλιόμετρα εκτός τειχών, έτσι στα γρήγορα τακτοποιηθήκαμε και βγήκαμε ενώ νύχτωνε. Ομολογουμένως, πρόκειται για απίστευτα καλοδιατηρημένο και προσεγμένο κάστρο, με όλες τις οχυρώσεις, τους πύργους και τα κτίρια εντός να είναι σαν καινούρια. Φωτισμένα την ώρα που τα πρωτοείδαμε, όλα αυτά μας άφησαν με το στόμα ανοιχτό.
Ε, όταν περπατήσαμε κιόλας στα πλακόστρωτα, διαπιστώνοντας ότι ήμασταν μεταξύ ελάχιστων επισκεπτών, η χαρά μας έγινε ακόμη μεγαλύτερη! Πού να το φανταζόμασταν, γνωρίζοντας τι συμβαίνει συνήθως στο Ντουμπρόβνικ, ειδικά μετά την προβολή της σειράς “Game of Thrones”.
Μα, τι κάνουν οι ντόπιοι το χειμώνα στο Dubrovnik;;;
Τα χριστουγεννιάτικα κιόσκια με το ζεστό κρασί, τα λουκάνικα και τις σούπες ήταν εκεί, λίγα μέτρα από μαγαζιά με ψεύτικους δράκους, ομοιώματα ηρώων της σειράς, και κάθε είδους αναμνηστικό που θα μπορούσε να προσελκύσει φανς και μη.
Αυτοί που σίγουρα δεν έκαναν αισθητή την παρουσία τους στην πόλη, ήταν οι ντόπιοι. Λίγη κίνηση, πάμπολλα κλειστά μαγαζιά ακόμη και στη νέα πόλη, τόσο που αδυνατούσαμε να βρούμε εστιατόριο για το γεύμα μας. Μετά από πολύ περπάτημα και κάποια τηλεφωνήματα σε ελάχιστα ανοιχτά εστιατόρια που κατέληγαν σε απαντήσεις “Κλείνουμε στις 15:00 (!) και δεχόμαστε μόνο με κράτηση“, αποφασίσαμε να μην φάμε κάτι πρόχειρο, αλλά να ψωνίσουμε από σούπερ μάρκετ και να μαγειρέψουμε στο διαμέρισμα. Σίγουρα το ευχαριστηθήκαμε περισσότερο, με συνοδεία καλού, ντόπιου κρασιού!
Εν τέλει, αξίζει το Dubrovnik ή όχι;
Φύγαμε με ανάμεικτες εντυπώσεις, ομολογώ. Από τη μία, η παλιά πόλη του Ντουμπρόβνικ, με όλα όσα περιλαμβάνει, είναι αναμφισβήτητα πανέμορφη. Μπόνους, ότι την είδαμε με ελάχιστο κόσμο, όπως και το Μαυροβούνιο. Δυστυχώς δεν μπορέσαμε να περπατήσουμε κατά μήκος των τειχών, αφού ο καιρός δεν το επέτρεψε.
Από την άλλη, την περιμέναμε πιο ζωντανή λόγω Χριστουγέννων. Θεωρούμε ότι όλη η χριστουγεννιάτικη ατμόσφαιρα ταιριάζει σε τέτοιο μέρος, ίσως απλά να πετύχαμε ημέρες που οι ντόπιοι δεν επιθυμούν να βγουν, ποιος ξέρει.
Επίσης, είναι ακριβός προορισμός. Και όσον αφορά τη διαμονή, αλλά και τα αξιοθέτα (30+ ευρώ το άτομο για περπάτημα κατά μήκος των τειχών, για παράδειγμα). Είναι λογικό ίσως, παίζει όμως το ρόλο του στον προγραμματισμό του κάθε επισκέπτη.
Θα λέγαμε λοιπόν ότι μας άρεσε σίγουρα, απλά δεν είναι το μέρος που θα πηγαίναμε ξανά. Ε, δεν είναι όλα σαν την Ισλανδία, τι να κάνουμε;
Πάμε Βοσνία και Σλοβενία, λοιπόν!
Το οδικό μας ταξίδι είχε συνέχεια, εξάλλου οι περισσότερες μέρες είχαν προγραμματιστεί για τη Σλοβενία, με μια δόση Βοσνίας.
Στο επόμενο άρθρο συνεχίζουμε με Βοσνία!