Kostas PapanikolaouΤασμανία – Ισλανδία, ένα ποδήλατο δρόμος
Που λέτε, παιδιά, μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένας επιστήμονας (βιολόγος) από την Τασμανία. Ξέρετε, αυτό το νησί στα νότια της ηπειρωτικής Αυστραλίας, που οι πιο πολλοί το γνωρίζουμε μόνο από το ζωάκι με το εμπορικό όνομα “Διάβολος της Τασμανίας”! Τι αποφάσισε να κάνει λοιπόν, στην άδειά του ο φίλος μας; Να βάλει το ποδήλατό του σε ένα αεροπλάνο για την Ισλανδία και να περάσει εκεί δύο μήνες, κάνοντας το γύρο της χώρας ποδηλατώντας και μένοντας σε σκηνή! Τον γνωρίσαμε στα Δυτικά Φιόρδ, σε ένα από τα θερμά λουτρά, πριν φύγουμε για το Isafjordur. Σαν να το είχε στόχο ζωής, απέναντι στα στοιχεία της φύσης. Μία από τις ταξιδιωτικές γνωριμίες που σίγουρα θα θυμόμαστε, μία ακόμα έμπνευση για εμάς, να συνεχίσουμε να γνωρίζουμε τον κόσμο.
Πρωινό μπάνιο με συντροφιά τα φιόρδ
Ξύπνημα στην οροφοσκηνή, ντύσιμο, πρωινό στα γρήγορα και κατευθείαν για βουτιά! Πολύ κοντά στο Talknafjordur βρήκαμε το Pollurinn Hot Pool. Τέσσερις ρηχές πισίνες, με διαφορετική θερμοκρασία νερού στην καθεμιά, όλες με απεριόριστη θέα στο φιόρδ.
Να κι ένα ποδήλατο εκεί, το θυμόμασταν από το κάμπινγκ. Μοναδικός επισκέπτης ο φίλος μας από την Τασμανία. Γνωριστήκαμε και μάθαμε απίθανα πράγματα για τη ζωή του, όπως για τους μήνες που είχε περάσει στο νησί Campbell, ανάμεσα στη Νέα Ζηλανδία και την Ανταρκτική, με μόνη συντροφιά τους θαλάσσιους λέοντες που μελετούσε!
Πόσα μαθαίνουμε από τυχαίες γνωριμίες, σε κάθε γωνιά του κόσμου!
Dynjandi, σαν τέλεια κουρτίνα στα φιόρδ
Θα μπορούσαμε να περάσουμε όλη τη μέρα μας εκεί, χαλαρώνοντας με υπέροχη θέα. Δυστυχώς, είχαμε κάμποσο δρόμο μέχρι το Isafjordur, χώρια τα αρκετά αξιοθέατα στη διαδρομή. Έτσι, χαιρετήσαμε τον Miles, που κινούταν πολύ πιο αργά και πήραμε τους δρόμους των φιόρδ.
Ένας καταρράκτης λίγα χιλιόμετρα μετά και μία εγκατελελειμμένη μπουλντόζα αφημένη στα στοιχεία της φύσης, παραπέρα. Τα τοπία των Δυτικών Φιόρδ και τα συναισθήματα που προκαλούν, δεν περιγράφονται εύκολα. Ερημιά, μα και ζωή ταυτόχρονα, παντού νιώθαμε τη φύση τόσο ζωντανή!
Στο Bildudalur βρίσκεται κι ένα μουσείο που φαίνεται πολύ ενδιαφέρον. Είναι το Ισλανδικό Μουσείο Θαλασσίων Τεράτων, μουσείο πoλιτιστικής κληρονομιάς της χώρας. Ιστορίες και ομοιώματα, θρύλοι και έθιμα, σίγουρα αξίζει να πάτε και με παιδί, θα βρείτε εκθέματα αλληλεπίδρασης.
Εμείς πάλι, δεν χορταίναμε να θαυμάζουμε την πανοραμική θέα όταν ανεβαίναμε ψηλά σε κάποιο φιόρδ, ενώ ο καταρράκτης Dynjandi μας περίμενε. Εν τέλει, ο Εκτοράκος μας αποκοιμήθηκε, έτσι ήταν αδύνατο να βγούμε και οι δύο από το αυτοκίνητο. Η Αλιόνα έμεινε μαζί του στο πάρκινγκ, ενώ εγώ φορτώθηκα τα φωτογραφικά σύνεργα και ανέβηκα προς έναν από τους πιο εντυπωσιακούς καταρράκτες της χώρας.
Ο Dynjandi γλύφει κυριολεκτικά τους βράχους πέφτοντας, ενώ όταν ανέβεις αρκετά και βρεθείς μπροστά του, το μέγεθος τρομάζει. Στην κάθοδό του σχηματίζονται κι άλλοι καταρράκτες, καθένας με το δικό του όνομα. Αν έλειπαν και τα ενοχλητικά μυγάκια, θα ήταν τέλεια…
Κάτι τούνελ, μα τι τούνελ…ως το Isafjordur
Ευτυχώς που υπάρχουν κι αυτά, όμως, ειδάλλως οι ώρες οδήγησης θα ήταν πολλαπλάσιες σε μία τέτοια χώρα. Όχι ότι δεν αξίζει η οδήγηση περιμετρικά των φιόρδ, αλλά οι χωματόδρομοι είναι πολλοί και ίσως και απροσπέλαστοι σε συγκεκριμένες συνθήκες. (Θυμηθείτε εδώ τις αποτυχημένες μας προσπάθειες στα χιόνια, την πρώτη φορά στην Ισλανδία)
Πηγαίνοντας προς το Isafjordur περάσαμε από ένα τούνελ 9 χιλιομέτρων, παρακαλώ. Είναι το Breiðadals- and Botnsheiði tunnel, το οποίο κιόλας διακλαδώνεται προς το Sudureyri, περίπου στη μέση της διαδρομής του!
Έχετε υπόψη ότι σχεδόν σε όλα τα τούνελ, όπως και στις περισσότερες γέφυρες στην Ισλανδία υπάρχει μόνο μία λωρίδα κυκλοφορίας. Εκατέρωθεν του δρόμου, ανά 500 μέτρα υπάρχουν ανοίγματα και, ανάλογα με την προτεραιότητα που καθορίζει το σήμα μπαίνοντας στο τούνελ, οφείλετε εσείς ή ο απέναντι να σταθεί στο πλαϊνό άνοιγμα για να περάσει το άλλο όχημα.
Isafjordur, το κέντρο των Δυτικών Φιόρδ
Το κάμπινγκ για τις επόμενες μέρες μας ήταν ακριβώς έξω από την πόλη, μπροστά στον καταρράκτη Bunarfoss. Το ποταμάκι που δημιουργούταν περνούσε μέσα από το κάμπινγκ, η τοποθεσία ήταν υπέροχη. Όχι τίποτα άλλο, υπήρχε συνεχής απασχόληση για τον μικρούλη μας, δηλαδή να πετάει πετραδάκια στο ποτάμι.
Όσο για το Isafjordur, είναι η μεγαλύτερη “πόλη” στα Δυτικά Φιόρδ. Λέμε “πόλη”, γιατί στην ουσία πρόκειται για ένα χωριό – κωμόπολη ούτε τριών χιλιάδων κατοίκων. Εκεί φτάνουν κάποια κρουαζιερόπλοια, για όσους ενδιαφέρονται γι’ αυτό το είδους τουρισμού. Δεν μας εντυπωσίασε, είναι καλή βάση όμως για εξερευνήσεις τριγύρω.
Εμείς για αρχή περιοριστήκαμε στο super market Bonus, που βρίσκεται κοντά στο κάμπινγκ, σε ζεστό ντους και σε κάποιες γνωριμίες με άλλους ταξιδιώτες των περιοχών αυτών.
Μία ακόμη μέρα τελείωνε στην Ισλανδία και, παρά το κρύο στη σκηνή, μόνο ανυπομονησία για τα επόμενα είχαμε.
Συνεχίζουμε εδώ!