Kostas PapanikolaouΤαξιδεύοντας στη Νοτιοανατολική Ασία
Τι περιμένει κανείς άραγε, ταξιδεύοντας στην περιοχή αυτή του πλανήτη μας; Η Ινδοκίνα, αυτή η μεγάλη χερσόνησος της νοτιοανατολικής Ασίας, περιλαμβάνει το Βιετνάμ, το Λάος και την Καμπότζη κυρίως, αλλά και πιο διευρυμένα τη Μιανμάρ, την Ταϊλάνδη και τη Μαλαισία, ανατολικά της Ινδίας και νότια της Κίνας, στην ουσία.
Χώρες με κοινά γνωρίσματα, αλλά και μπόλικες διαφορές, με επιδράσεις από τον Ινδικό και Κινέζικο πολιτισμό, αλλά και μια Γαλλική αποικιοκρατία για 70 χρόνια περίπου στις τρεις πρώτες από αυτές.
- Η πρώτη μας επαφή με το Βιετνάμ συγκεκριμένα, ήταν το 2020, όταν ο covid-19 είχε μόλις ξεκινήσει την πορεία του στον πλανήτη. Διαβάστε εδώ για τις 12 εκείνες μέρες στο κεντρικό Βιετνάμ.
Γνωρίζαμε λοιπόν σίγουρα για την ενδιαφέρουσα κουζίνα των χωρών αυτών, αλλά και την αιματοβαμμένη, πρόσφατη ιστορία τους. Για τους αρχαίους πολιτισμούς με ναούς εκπληκτικής ομορφιάς, για τον ποταμό Μεκόνγκ που δίνει ζωή σε μεγάλο μέρος της περιοχής.
Πρόγραμμα ενός μήνα
Ο κύριος σκοπός του ταξιδιού ήταν να δούμε το νότιο και βόρειο Βιετνάμ, ολοκληρώνοντας έτσι αυτό που είχαμε αφήσει στη μέση, τρία χρόνια πριν. Έτσι λοιπόν, το πρόγραμμά μας αποφασίστηκε ως εξής:
- 5 διανυκτερεύσεις στην Ταϊλάνδη, 3 στο Chiang Rai και 2 στο Chiang Mai.
- 6 διανυκτερεύσεις στην Καμπότζη, 4 στο Siem Reap και 2 στο Phnom Penh.
- 16 διανυκτερεύσεις στο Βιετνάμ. 5 στο νότιο, 11 στο φανταστικό βόρειο Βιετνάμ (δεν πήγαμε Sa Pa, το αφήσαμε για μια άλλη φορά, ίσως). 2 νύχτες στο Chau Doc, 1 νύχτα στο Can Tho, 2 νύχτες στο Ho Chi Minh. Έπειτα 3 νύχτες στο Pu Luong, 3 νύχτες στο Ninh Binh, 3 νύχτες στο Cat Ba, 2 στο Άνοι.
- 1 τελευταία διανυκτέρευση στην Κουάλα Λουμπούρ της Μαλαισίας, πριν την επιστροφή μας.
Από τους λευκούς και μπλε ναούς της βόρειας Ταϊλάνδης, στα ανυπέρβλητα θρησκευτικά μνημεία του συμπλέγματος Angkor Wat, αλλά και τα μνημεία γενοκτονίας της Καμπότζης. Κι έπειτα στο νότιο Βιετνάμ, στο περίφημο δέλτα του ποταμού Μεκόνγκ με τις πλωτές αγορές, αλλά και στο μουσείο πολέμου του Χο Τσι Μινχ, που θυμίζει τη βαρβαρότητα ενός ανηλεούς πολέμου και των επιπτώσεων των χημικών που οι Αμερικανοί πότισαν ολόκληρη τη χώρα.
Αεροπλάνα, ποταμόπλοια, λεωφορεία και μηχανάκια
Και τι δεν χρησιμοποιήσαμε για να δούμε όσα είδαμε. Φυσικά οι πτήσεις από και προς την Ελλάδα ήταν με τη Scoot, έχοντας ένα μικρό σακίδιο πλάτης ο καθένας μας. Επίσης, να πούμε ότι η επιλογή του προγράμματος του ταξιδιού μας βασίστηκε σε συνδυασμό φθηνών αεροπορικών εισιτηρίων. Έτσι, μετά από αρκετό ψάξιμο, οργανώσαμε τη διαδρομή που ταίριαζε στα ενδιαφέροντά μας, με χαμηλό κόστος μεταφορών.
- Δεν υπάρχει λόγος για βαριές αποσκευές, ειδικά σε τέτοιους προορισμούς. Μπορείς να αγοράσεις εκεί κάτι πρόχειρο, και παντού μπορείς να δώσεις τα ρούχα σου για πλύσιμο – σιδέρωμα, σε πολύ φθηνές τιμές (περίπου 1 δολάριο ανά κιλό ρούχων), βοηθώντας έτσι και ντόπιους που ασχολούνται με τη δουλειά αυτή.
Βρήκαμε λοιπόν τις πτήσεις Αθήνα-Σιγκαπούρη-Chiang Rai και επιστροφή Kuala Lumpur-Singapore-Αθήνα με συνολικό κόστος 320 ευρώ το άτομο. Από την Ταϊλάνδη στην Καμπότζη με Thai Air Asia με 80 € το άτομο, ενώ με λεωφορείο κατεβήκαμε από το Siem Reap στο Phnom Penh (15 $). Έπειτα μπήκαμε σε ποταμόπλοιο στην Phnom Penh (30 $ το άτομο), και διαπλέοντας για 6 ώρες τον ζωοδότη ποταμό Μεκόνγκ, φτάσαμε στο Chau Doc του Βιετνάμ.
Αεροπορικώς, με Bamboo Airways, φτάσαμε από το Ho Chi Minh City (60 € το άτομο) στο Ανόι και από το Ανόι στην Kuala Lumpur (60 € το άτομο). Ένα μικρό ferry boat (ο Θεός να το κάνει….) πήραμε και για να φτάσουμε στο νησί Cat Ba. Αφού φτάσαμε (κι επιστρέψαμε), πάλι καλά!
Όπως καταλάβατε πήραμε λεωφορεία πολλές φορές, κάποια από τα οποία είναι τα λεγόμενα sleeper bus. Όπως λέει και το όνομά τους, τα συγκεκριμένα λεωφορεία έχουν θέσεις όπου ξαπλώνεις σχεδόν σαν στο σπίτι σου. Άντε, όχι τόσο άνετα, αλλά σίγουρα μπορείς να ξεκουραστείς, ακόμη και να γλιτώσεις το κόστος διανυκτέρευσης σε ξενοδοχείο, για μακρινές νυχτερινές διαδρομές. Κάνοντας πολλές διαδρομές με λεωφορείο, το κόστος των μεταφορικών ειδικά σ’αυτές τις χώρες παραμένει πολύ χαμηλό.
Φυσικά χρειάστηκαν και τουκ-τουκ, αυτό το τόσο διαδεδομένο μέσο μεταφοράς σ’ εκείνες τις γωνιές του πλανήτη. Φθηνό, εξυπηρετικό, από τους ναούς του Angkor Wat μέχρι τους πολύβοους δρόμους του Hanoi, τους γεμάτους εκατομμύρια μηχανάκια! Στο Siem Reap το τουκ-τουκ μας κόστισε 30 $ για όλη την ημέρα, για 5 άτομα. Οι μικρές διαδρομές στις πόλεις κοστίζουν συνήθως 1-2 δολάρια, ανάλογα και πόσο καλός είναι ο καθένας στα παζάρια (εμείς όχι και τόσο).
Νοικιάσαμε και παπάκι σε ένα απομονωμένο χωριό, με 12 δολάρια την ημέρα, για να τριγυρίζουμε σε μέρη που ήταν σαν από ταινία του Κινγκ Κονγκ.
Το κόστος διαμονής αλλάζει, ανάλογα με το τι ψάχνετε στα καταλύματα και την τοποθεσία τους, αλλά είναι πολύ εύκολα να κάνετε υπολογισμούς με μια απλή αναζήτηση online. Εμείς μείναμε σε κατάλυμα με 17 ευρώ τη βραδιά (με πρωινό παρακαλώ, χοχοχο), μείναμε και σε κάποια ονειρεμένα tree-houses με 40 ευρώ τη βραδιά (το ακριβότερο που κλείσαμε σε αυτό το ταξίδι).
Συνολικά, αυτός ο ένας μήνας στην Ινδοκίνα μας κόστισε εν τέλει τα μισά χρήματα από τον αντίστοιχο μήνα στο Μεξικό. Κυρίως σε θέμα διαμονής και φαγητού, όπου φάγαμε και καλύτερα και φθηνότερα στις χώρες αυτές, σε σχέση με τις Μεξικάνικες εμπειρίες μας.
Ένας μήνας γεμάτος εικόνες, χρώματα κι αρώματα
Οι άνθρωποι που γνωρίσαμε, τα φαγητά που δοκιμάσαμε, τα μέρη που είδαμε με τα μάτια μας, σαν να ζούσαμε όσα είχαμε διαβάσει στις σελίδες κάποιου βιβλίου. Και πλέον, οι φωτογραφίες και τα βίντεο, μαζί με όσα γράφουμε στο μπλογκ ετούτο, θα είναι για πάντα οι δικές μας αναμνήσεις.
Η νοτιοανατολική Ασία γενικά αποτελεί προορισμό που μας ταιριάζει, μας γεμίζει και πάντα θα μας έλκει.
Ας μοιραστούμε τώρα τις περιπέτειες της Ινδοκίνας, πριν ξαμολυθούμε για καινούριες εικόνες!