Kostas PapanikolaouΚόκκινες άγριες τουλίπες, γάργαρα νερά
Η αγαπημένη μας Κρήτη δεν σταματάει να μας προσφέρει λόγους για να χαιρόμαστε που ζούμε εδώ, κάμποσα χρόνια τώρα. Και πιο πολύ το Ρέθυμνο, για εμάς η καλύτερη περιοχή του νησιού για διαμονή!
- Πάμε λοιπόν να γνωρίσουμε ένα ακόμη φαράγγι, πανέμορφο και ελάχιστα γνωστό.
- Πάμε να δούμε και κάποιες μοναδικές στον κόσμο (!) άγριες κόκκινες τοουλίπες.
- Πάμε να γευτούμε γνήσια Κρητική κουζίνα, αλλά και λίγη θάλασσα, εύκολο είναι.
Από το Ρέθυμνο οδηγήσαμε νοτιοανατολικά και, ακριβώς πριν μπούμε στο Σπήλι, το παρακάμψαμε με κατεύθυνση τον κάμπο της Ηούς. Ή αλλιώς, τον Γιους Κάμπο, όπως είναι γνωστός. Ένα μικρό οροπέδιο, τεράστιας αξίας για τους βιολόγους και όχι μόνο. Εκεί ενδημεί ένα μοναδικό στον κόσμο είδος κόκκινης άγριας τουλίπας, που κάθε άνοιξη στρώνει ένα κατακόκκινο χαλί απ’ άκρη σε άκρη του οροπεδίου! Ταυτόχρονα, κατακίτρινες οξαλίδες και αρκετά είδη ορχιδέας κάνουν την επίσκεψη στο μαγικό τούτο μέρος, αξέχαστη!
Σημείωση: Στις φωτογραφίες έχουμε παπαρούνες, ή μάλλον ανεμώνες, και όχι τις κόκκινες τουλίπες. Ίσως να είχαν ανθίσει καναδυό, δεν ήμασταν προσεκτικοί. Όπως και να έχει, μέσα στον Απρίλιο ο κάμπος βάφεται κόκκινος, και θα επισκεφτούμε ξανά το πανέμορφο αυτό μέρος.
Ένα φαράγγι, μα τι φαράγγι!
Λατρεύουμε τα φαράγγια, προφανώς. Έχουμε περπατήσει πολλά από αυτά, και σκοπεύουμε να μάθουμε canyoning, ώστε να μπορούμε να διασχίσουμε με την κατάλληλη καθοδήγηση ακόμη περισσότερα.
Κοντά στο χωριό Κισσός, λοιπόν, πηγαίνοντας προς Σπήλι, βρίσκεται ένα φαράγγι πανέμορφο, ειδικά την άνοιξη. Είναι το φαράγγι της Αγίας Φωτιάς, αρκετά άγνωστο θα λέγαμε στον πολύ κόσμο. Το διαπιστώνεις και από την απουσία σχετικής σήμανσης, τη δυσκολία εύρεσης εισόδου, αλλά και την κατάσταση του μονοπατιού. Σίγουρα, όχι περπατημένο και φωτογραφημένο όπως άλλα, γνωστά φαράγγια του Ρεθύμνου και της Κρήτης.
Κι όμως, είναι σίγουρα από τα ομορφότερα που μπορεί να επισκεφτεί κανείς, χάριν στους συνεχόμενους μικρούς καταρράκτες που δημιουργούνται, στα σημεία για φωτογράφιση και πικ νικ σε μεγάλες πέτρες, στα κελαϊδίσματα των πουλιών και στην απίστευτη γαλήνη του τοπίου.
Η αλήθεια είναι ότι δεν ήμασταν προετοιμασμένοι για πεζοπορία. Είχαμε κατέβει απλά για μια χαλαρή βόλτα, κι έτσι δυσκολευτήκαμε λιγάκι στις απότομες πλαγιές. Και πάλι, πήραμε μια πολύ καλή εικόνα του εν λόγω φαραγγιού, χαζέψαμε τους γυπαετούς ψηλά στον ουρανό και επιφυλασσόμαστε για μια ολοκληρωμένη ανάβαση, με τα σωστά παπούτσια και τον ανάλογο εξοπλισμό, πάντα.
Φαγητό σε χωριό της Κρήτης, αξία ανεκτίμητη
Στο μικρό ταβερνάκι – καφέ με την ονομασία “Αλλού Ποθές”, τα τεράστια πλατάνια στην πλατεία σε καλούν να καθίσεις. Με πανοραμική θέα όλης της κοιλάδας, γεμάτης χρώματα την άνοιξη, με μυρωδιές και ήχους χωριού και φύσης, μείναμε για φαγητό.
Και, ξέρετε, δεν χρειάζεται κάποια ιδιαίτερη συνταγή, κάποιο γκουρμέ πιάτο σε τέτοια μέρη. Φτάνει που τα λαχανικά είναι από το χωράφι εκεί πίσω, τα κρέατα ντόπια, οι συνταγές απλές, με την ηλικιωμένη κυρία στην κουζίνα να μαγειρεύει κάθε μέρα αναλόγως των προϊόντων. Γίγαντες στο φούρνο, πατάτες με κρέας ψητά, φρέσκια μυζήθρα, ελιές, σαλάτα και λίγο καλό κρασάκι.
Οδήγηση με θέα, Πλακιάς για παγωτό
Ακόμη ένα πλεονέκτημα του να ζεις κανείς σε ένα μεγάλο νησί, όπως η Κρήτη. Με ούτε μισής ώρας οδήγηση, από τα βουνά και τους καταρράκτες, τα φαράγγια και τα ορεινά χωριά, βρίσκεσαι στα παράλια, βόρεια ή νότια!
Εμείς οδηγήσαμε νότια. Από τα χωριά Ακτούντα, Βατός, Δρίμισκος, προς την παλιά Μονή Πρέβελη και τον Πλακιά. Μοναδικές εικόνες του νότιου Κρητικού πελάγους, μυρωδιές και αρώματα της φύσης. Ειδικά η περιοχή που ενώνονται το Κισσανό και το Κουρταλιώτικο φαράγγι, με τα γάργαρα νερά και το παλιό γεφύρι, είναι ένα μέρος που ευχαρίστως θα διανυκτερεύαμε κάποια στιγμή!
Ο Πλακιάς πάλι, γεμάτος κίνηση ακόμα και τώρα. Μεγάλο πλεονέκτημα να έχεις τη θάλασσα στα νότια της Κρήτης στα πόδια σου, ενώ 35 λεπτα οδήγησης προς Βορρά βρίσκεται το Ρέθυμνο.
Απολαύσαμε φρέσκο παγωτό και καφέ στο αγαπημένο μας πλέον στέκι “Γλυκές Δημιουργίες”, πριν περπατήσουμε την απέραντη, έρημη παραλία. Έπρεπε κάπως να χωνέψουν όσα φάγαμε, βλέπετε.
Η επιστροφή μέσα από το επιβλητικό Κουρταλιώτικο φαράγγι το σούρουπο μας βρήκε κοουρασμένους, μα τόσο γεμάτους. Μια μονοήμερη οδική διαδρομή των 120 περίπου χιλιομέτρων μας είχε δώσει τόσα πολλά!
- Ακόμη περισσότερα για την όμορφη Κρήτη, μπορείτε να βρείτε εδώ.