Kostas PapanikolaouΑναχώρηση και διανυκτέρευση στη Βιέννη
Ξεκινάμε λοιπόν το ταξίδι στην Ισλανδία! Μεσημεράκι Μεγάλης Παρασκευής, φορτωμένοι τα σακίδια πλάτης με όλα τα απαραίτητα (όπου απαραίτητα βλέπε ρούχα για κάθε είδους καιρό, φαγητά και όλα τα σχετικά για διαβίωση στη φύση).
Πρώτη πτήση για Βιέννη, ευχάριστη, σύντομη και να ‘μαστε στην πρωτεύουσα της Αυστρίας! Η πτήση για την Ισλανδία μέσω Νορβηγίας ήταν την επόμενη μέρα, τα μεγάλα σακίδια είχαν ήδη τσεκαριστεί για τον τελικό προορισμό και ο καινούριος μας φίλος που γνωρίσαμε στο Couchsurfing περίμενε να μας δείξει λίγη από την κουλτούρα αυτής της πόλης. Βιολιστής γαρ, σε κονσέρτα παίζει ο άνθρωπος, αποδείχθηκε εξαιρετικός οικοδεσπότης!
Τώρα, να μιλήσουμε για τη Βιέννη; Τι να πω, μισή μέρα ουσιαστικά ήταν αυτή, μας άρεσε, δε λέω. Αλλά μπροστά μας υπήρχε ο απόλυτος προορισμός μέχρι τότε, χεχε! Βγήκαμε για καφέ και γευστικότατα γλυκά σε κλασικό βιενέζικο καφέ, περπατήσαμε αρκετά στο κέντρο συζητώντας και φωτογραφίζοντας τα βασικά αξιοθέατα, είχαμε ωραίο δείπνο στο διαμέρισμά του με κεφτεδάκια της μαμάς κι αξιόλογο κρασί.
Τι άλλο, καλά ήταν βρε παιδιά, καλή και η Βιέννη είπαμε, αλλά εδώ το ζήτημα είναι άλλης κλάσης.
Πετάμε για Ισλανδία!
Ξυπνήσαμε το επόμενο πρωί ξεκούραστοι αλλά κι ανυπόμονοι. Να μην ξεχάσω τον απίστευτα ευχάριστο ύπνο που απολαύσαμε, μιας και η υγρασία ήταν άγνωστη λέξη. Με πέντε ώρες ύπνο νιώθαμε περδίκια! Κι απόλυτη ησυχία στη γειτονιά αλλά και στην πόλη γενικότερα, το αντίθετο δηλαδή από εμάς στα Βαλκάνια.
Πολύ σύντομα ήμαστε στο αεροδρόμιο της Βιέννης. Η πτήση περίπου δύο ωρών με την Austrian airlines για Όσλο ήταν στην ώρα της, η αναμονή στο Όσλο ίσα – ίσα για τα βασικά, και, τσουπ στο αεροπλάνο της Icelandair για άλλες δυόμιση ωρίτσες. Να πω ότι πέρασαν γρήγορα, ψέματα θα πω. Η ανυπομονησία τις έκανε να φαίνονται πολύ περισσότερες. Ήταν και αυτός ο aurora borealis φωτισμός στο αεροπλάνο που σε έκανε να αναρωτιέσαι ”λες να το δούμε κι εμείς;” Αν και γνωρίζαμε ότι δεν υπήρχαν πιθανότητες τέτοια εποχή.
Μ’ αυτά και μ’ αυτά, κι αφού πήραμε μία πρώτη από αέρος άποψη (σχεδόν καθαρός ουρανός γαρ) του χιονισμένου – μαύρου τοπίου, αφού είδαμε και την περίφημη Blue Lagoon πριν την προσγείωση, επιτέλους φτάσαμε! Φορτωθήκαμε τα σακίδια, συναντήσαμε τον οδηγό από την εταιρεία που είχαμε κλείσει αυτοκίνητο και πήγαμε να παραλάβουμε το Peugeot 108. Μικρό μεν, μια χαρά για εμάς δε. Η ενοικίαση μαζί με gravel protection (ασφάλιση για χαλίκια, απολύτως χρήσιμη στην Ισλανδία) που προσθέσαμε μας βγήκε 300 ευρώ, πολύ καλά για 9 μέρες στην Ισλανδία νομίζω. Εξονυχιστικός έλεγχος κάθε γρατζουνιάς (ήταν και πολλές ανάθεμά τες), τακτοποίηση των πραγμάτων μας και κατευθείαν για την πρωτεύουσα.
Να πω εδώ ότι, λόγω συγκεκριμένου προϋπολογισμού και για τα υπόλοιπα ταξίδια μας, όπως και λόγω αυξημένου κόστους ζωής της Ισλανδίας γενικότερα, το πλάνο διαμονής έλεγε είτε φιλοξενία από ντόπιους μέσω Couchsurfing, είτε ύπνο στο αυτοκίνητο με τους υπνόσακους που είχαμε μόλις αγοράσει. Καμτσάτκα ερχόταν βλέπετε, ευκαιρία να τους τσεκάρουμε.
Ρέικιαβικ, η πρωτεύουσα
Φιλοξενηθήκαμε από μια οικογένεια Λιθουανών που μένουν εκεί, εντελώς κεντρικά, πράγμα που μας βοήθησε να περπατήσουμε την πόλη εύκολα. Η πρώτη επαφή με ένα περιβάλλον αρκετά διαφορετικό από όσα έχουμε συνηθίσει, ενδιαφέρουσα.
Περπατήσαμε οριζοντίως και καθέτως όποια περιοχή μπορέσαμε, φυσικά είδαμε από κοντά την περίφημη εκκλησία Hallgrimskirkja, την όπερα Harpa και απολαύσαμε (με το μάτι μόνο) τα μενού των εστιατορίων στον κεντρικό πεζόδρομο της πόλης (το budget μας δεν άφηνε περιθώρια για γεύμα εκεί, έτσι κι αλλιώς είχαμε άλλα σχέδια κατά νου). Περίπου τρεις ώρες μας επέτρεψε ο καιρός να περπατάμε ανέμελοι, μετά άρχισε η βροχή κι επιστρέψαμε σπίτι. Έτσι κι αλλιώς απολαύσαμε πιο πολύ το Ρέικιαβικ και την τελευταία μέρα, με λιακάδα, δε μας χάλασε! Μπανάκι με ζεστό νερό που έρχεται από θερμές πηγές, φαγητό και ύπνος!
Την επομένη θα ξεκινούσε η περιπέτεια, ακολουθήστε μας!