Kostas PapanikolaouΕκεί που η φύση έχει τον πρώτο λόγο
Κάμποσα χρόνια πριν, πριν το πρώτο ταξίδι μας στη χώρα του πάγου και της φωτιάς, είχαμε διαβάσει πολλά για τα Δυτικά Φιόρδ. Δυστυχώς ήταν αδύνατο να τα επισκεφτούμε τότε, λόγω καιρού και διάρκειας ταξιδιού. Δεν ξεχάσαμε όμως τις εικόνες που είχαμε δει, ούτε και περιγραφές σαν αυτή της Ισαβέλλας Μπερτράν και του Κώστα Ζυρίνη.
Έφτασε έτσι η ώρα, στη δεύτερη απόπειρα, παρέα με τον γιο μας αυτή τη φορά. Έχοντας περάσει ένα μήνα στην ηπειρωτική Ευρώπη, δύο μέρες στον αγριεμένο βόρειο Ατλαντικό και άλλη μία εβδομάδα στην Ισλανδία, βρεθήκαμε να οδηγούμε σιγά σιγά προς την πιο απομονωμένη περιοχή της χώρας, εκεί στα βορειοδυτικά.
Εκεί που τα άγρια κύματα χτυπούν ανελέητα τα πανύψηλα βράχια και τα θαλασσοπούλια φτιάχνουν τις φωλιές τους, εκεί που βρίσκεις παραλίες με χρυσοκίτρινη άμμο και γαλαζοπράσινα παγωμένα νερά. Χωματόδρομοι, εγκατελειμμένα πλοία, καταρράκτες, φάρμες και θερμές πηγές στη μέση του πουθενά.
Αυτά είναι τα Δυτικά Φιόρδ, ένα πενθήμερο άγριας ομορφιάς ξεκινούσε!
Λίγα τα αυτοκίνητα, πολλές οι στάσεις για φωτογραφίες
Από το σημείο που ο δρόμος Νο 60 διασταυρώνεται με τον Νο 602 ξεκινάει επίσημα η περιοχή των Westfjords. Στην Ισλανδία όλοι οι δρόμοι έχουν έναν αριθμό, είναι πολύ εύκολο έτσι να ξεχωρίσεις πού και τι επιτρέπεται, ποια διαδρομή να ακολουθήσεις, πώς να ενημερωθείς για καιρικά φαινόμενα κάπου.
* (Δες εδώ μία χρήσιμη λίστα όσων πρέπει να έχεις κατά νου, πριν ταξιδέψεις στην Ισλανδία.)
Το τοπίο τριγύρω άλλαζε σιγά σιγά, όπως και η αίσθηση της μοναξιάς. Πιο αραιά πλέον διασταυρωνόμασταν με άλλα αυτοκίνητα, λιγότερες οι φάρμες και τα χωριά. Η πρώτη μας διανυκτέρευση θα ήταν στο κάμπινγκ του Flokalundur, ένα από τα πολλά κάμπινγκ που περιλαμβάνονται στη λίστα της σχετικής κάρτας που είχαμε προμηθευτεί.
Σταματήσαμε για πικ νικ σ’ ένα σημείο με το όνομα Þorskafjarðarþing. Ευκολάκι να το προφέρουμε, έτσι; Εκεί βρισκόταν μία εγκαταλελειμμένη φάρμα και μία πινακίδα που μας πληροφορούσε για ένα παμπάλαιο σταθμό αλιείας. Λεπτομέρειες δεν θυμόμαστε, μετά βίας βρίσκουμε online κάτι.
Με το που ετοιμάσαμε το γεύμα μας, πάντως, ξεκίνησε η βροχή, ω ναι! Άντε να μαζέψεις τηγάνια και πιάτα, αυγά και φρούτα, μαζί και τον Εκτοράκο που δεν ήθελε να μπει στο αυτοκίνητο. Τι να κάνουμε, δεν είναι όλα ονειρικά σε τέτοιου είδους ταξίδια, έχοντας κι ένα νήπιο μαζί.
Ακριβώς στην τελευταία στροφή πριν τον προορισμό μας, όμως, να ένας χωματόδρομος και κάποιοι μικροί καταρράκτες πιο πέρα. Στρίψαμε, παρκάραμε και κάναμε αυτό που αγαπάμε. Μια μικρή πεζοπορία, παρέα με τον μικρούλη μας. Σε σχέση με πάμπολλους άλλους καταρράκτες στη χώρα, ο συγκεκριμένος δεν είναι κάτι ιδιαίτερο. Ο απογευματινός ήλιος, όμως, και η θέα των τρεχούμενων νερών και του Vatnsfjordur σίγουρα άξιζαν!
Πολύ κοντά στο κάμπινγκ υπάρχει μία θερμή πηγή, ακριβώς δίπλα στα κρύα νερά της θάλασσας. Λέγεται Hellulaug, βρίσκεται εδώ και μπορεί να προσφέρει πανέμορφη εμπειρία το ηλιοβασίλεμα. Δυστυχώς είναι δύσκολο να την απολαύσει κανείς μόνος, μιας και το ξενοδοχείο – κάμπινγκ βρίσκεται μερικές εκατοντάδες μέτρα μακρύτερα.
Ξεκούραση, αναμένοντας απίθανα τοπία
Ήταν αρκετά κρύα εκείνη η νύχτα στη σκηνή. Ακόμα δεν ήμασταν απολύτως καλά, μετά τη γρίπη που μας ταλαιπώρησε την πρώτη εβδομάδα στην Ισλανδία, και ο καιρός δεν βοηθούσε. Ευτυχώς ο Εκτοράκος αποδείχτηκε πιο σκληρός από εμάς, θέλαμε να τον ζουλήξουμε έτσι που κοιμόταν μέσα στην ολόσωμη φόρμα σκι.
Ο αέρας σφύριζε, καμιά φορά κουνούσε και το αυτοκίνητο λιγάκι. Δεν είναι εύκολο να ταξιδεύεις με αυτό τον τρόπο, όσα αποκομίζουμε όμως, ειδικά από μέρη σαν τα Δυτικά Φιόρδ ή τα υπέροχα νησιά Φερόε αντισταθμίζουν με το παραπάνω τις όποιες δυσκολίες.
Συνεχίζεται… Με απόκρημνες ακτές, θαλασσοπούλια, αλλά και γνωριμίες με την Τασμανία, με ένα κλικ εδώ!