Kostas PapanikolaouΠάμε στο Μόσταρ, από βουνά και από λαγκάδια
Όμορφο το Μαυροβούνιο (διαβάστε εδώ), ωραίο και το Ντουμπρόβνικ. Το οδικό μας ταξιδάκι είχε ξεκινήσει καλά, έτσι με καλή διάθεση συνεχίσαμε προς Βοσνία. Το gps μας υπέδειξε να στρίψουμε δεξιά μετά την πόλη Slano, για να περάσουμε τα σύνορα με τη Βοσνία από ένα μικρό, σχετικά ορεινό πέρασμα.
Η διαδρομή πανέμορφη, η θέα εξίσου εντυπωσιακή, ο δρόμος φυσικά στενός, οριακά για ενάμιση αυτοκίνητο σε πολλά σημεία! Φυσικά μόνοι στα σύνορα, όπου μάλιστα δεν ελέγθηκαν καν όλα τα διαβατήρια! Εκ των υστέρων βλέπουμε ότι το εν λόγω πέρασμα (αυτό εδώ) προβλέπεται κανονικά μόνο για τους έχοντες Βοσνιακό ή Κροάτικο διαβατήριο. Τώρα, γιατί δεν μας είπαν τίποτα, ίσως βοήθησε ότι είχαμε κι έναν μικρούλη παρέα, ίσως κάτι έχει αλλάξει, ξέρω γω.
Να και ένα γήπεδο ποδοσφαίρου καταμεσίς του πουθενά, σε ξέφωτο περιτριγυρισμένο από απότομα βουνά, όπου κινούμασταν. Αυτοκίνητο σίγουρα δεν κατέβαινε εκεί, δεν υπάρχει καν χώρος να σταματήσεις. Η χαμηλή νέφωση, η χειμωνιάτικη ατμόσφαιρα και τα τοπία τριγύρω αντιστάθμιζαν την έλλειψη άνεσης στην οδήγηση, και την επικινδυνότητα, εν μέρει, του δρόμου. Σάμπως, εκεί στα Δυτικά Φιόρδ της Ισλανδίας, τι μαγικές εικόνες απολαμβάνει κανείς, οδηγώντας σε δύσκολους δρόμους…
Μόσταρ, η ομορφότερη πόλη του ταξιδιού μας
Πριν φτάσουμε στην θαυμάσια, πολυπολιτισμική αυτή πόλη της Βοσνίας, όμως, σημειώστε κάποια ενδιαφέροντα κατά τη διαδρομή:
– Σπήλαιο Vjetrenica. Το μεγαλύτερο σπήλαιο στη Βοσνία-Ερζεγοβίνη, με τεράστια βιοποικιλότητα.
– Νεκρόπολη Radimlja, ένα πολύ σημαντικό μεσαιωνικό μνημείο της χώρας.
Ο δικός μας στόχος ήταν όμως το Μόσταρ, έτσι αφήσαμε τα ανωτέρω αξιοθέατα για κάποιο επόμενο, πιθανόν καλοκαιρινό οδικό ταξίδι. Εξάλλου, κάμποση ώρα πιο νότια βρίσκεται και το Trebinje, μια ακόμη πόλη της Βοσνίας που αξίζει επίσκεψης.
Το διαμέρισμά μας ήταν αρκετά κεντρικά, με δικό του πάρκινγκ. Έτσι μπορέσαμε εύκολα να ξεφορτώσουμε, να αλλάξουμε και να βγούμε κατευθείαν για βόλτα, παρά τη βροχή και το κρύο. Στη Βοσνία το νόμισμα είναι το Βοσνιακό μάρκο, στο Μόσταρ όμως σίγουρα δέχονται και ευρώ, σε απολύτως δίκαιη ισοτιμία.
Να η πολυφωτογραφημένη γέφυρα, να και τα λουκούμια, όπως στην Τουρκία
Πόσες φορές είχα πιάσει τον εαυτό μου να επιθυμεί ένα ταξιδάκι στη Βοσνία, έστω μόνο για το σημείο αυτό. Τα ορμητικά, παγωμένα, πεντακάθαρα νερά του ποταμού Neretva, με το χαρακτηριστικό γαλαζοπράσινο χρώμα τους, περνάνε κάτω από την παλιά γέφυρα (Stari Most), όπως είναι το όνομά της.
Σύμβολο γεφύρωσης θρησκειών, πολιτισμών, Ανατολής και Δύσης, σε τούτη την πόλη της Βοσνίας. Βλέπετε, στο ανατολικό κομμάτι της πόλης κυριαρχεί το μουσουλμανικό στοιχείο, στο δυτικό οι καθολικοί Κροάτες. Ναι, κάπως έτσι είναι τα Βαλκάνια, ένα απίθανο τουρλουμπούκι, που ευχόμαστε πάντα να μας δείχνει ότι οι όποιες “διαφορές”, ένεκα θρησκείας και πολιτισμών δεν είναι απαραίτητο να μας κάνουν εχθρούς.
Σαν να βρίσκομασταν ξανά στην Τουρκία, περπατούσαμε στα πέτρινα δρομάκια της μουσουλμανικής πλευράς, χαζεύαμε λουκούμια στα μαγαζιά, παραδοσιακά καφενεία και διάφορα εργαστήρια.
- Ανδριανούπολη, παράλια Μικράς Ασίας, Παμουκκαλέ και πολλά ακόμη, θα βρείτε στα άρθρα μας για την Τουρκία, εδώ.
Βατραχοπόδαρα και άλλα
Πώς να μην τα δοκιμάσεις, σε τέτοιο μέρος; Μιας και δεν είχαμε ως τώρα την ευκαιρία να φάμε βατραχοπόδαρα στα Γιάννενα, είπαμε να το κάνουμε στο Μόσταρ. Η βροχή και το κρύο έμειναν έξω από το ζεστό ταβερνάκι, όπου με θέα τα νερά που τόσο αγαπάμε, είχαμε το καλύτερο γεύμα του ταξιδιού μας.
Φυσικά δοκίμασε βατραχοπόδαρα και ο μικρός μας συνταξιδιώτης. Δεν τρελάθηκε κιόλας, “σαν κοτόπουλο”, μας είπε ότι του φάνηκε. Σχετικά επιτυχής η παρομοίωση, πάντως!
Σίγουρα χορτάσαμε με το παραπάνω, φάγαμε και ένα εξαίσιο γλυκό με μήλο, ήπιαμε και τον βοσνιακό – τούρκικο – ελληνικό καφέ μας!
Στο Μόσταρ μπορεί κανείς να επισκεφτεί το μουσείο πολέμου και γενοκτονίας, όπως και το μουσείο της παλιάς γέφυρας.
Μια γεύση από Blagaj και Kravica
Ξυπνήσαμε με έναν πεντακάθαρο ουρανό, έτσι δεν χάσαμε ευκαιρία να φωτογραφίσουμε ξανά τα καλύτερα του Μόσταρ. Μιας και είχαμε όμως μπροστά μας τουλάχιστον 6 ώρες οδήγηση, δεν καθυστερήσαμε.
Φύγαμε αρχικά λιγάκι νότια, στο χωριό Blagaj. Φημίζεται για ένα μοναστήρι του, χτισμένο δίπλα σε ψηλά βράχια τον 16ο αιώνα, από μοναχούς Σούφι (Sufi), τους πρώτους ασκητές μοναχούς της Ισλαμικής θρησκείας.
Είχαμε κατά νου να σταματήσουμε δίπλα απλά για μία βόλτα. Αρκετά πιο πριν, όμως, μας σταμάτησε ο υπεύθυνος ενός πάρκινγκ, ζητώντας επιτακτικά να αφήσουμε το αυτοκίνητο εκεί με πληρωμή, κι αν θέλουμε να πάμε με τα πόδια παραπέρα. Απότομος ο τρόπος του, έντονος ο διάλογος, χρόνο πολύ δεν είχαμε, οπότε έκανα αναστροφή και αφήσαμε το αξιοθέατο για άλλη φορά, με καλύτερη διάθεση. Γενικά μπορώ να πω ότι κάτι μας κακοφάνηκε στην συμπεριφορά αρκετών στη Βοσνία, ίσως φταίνε και οι αστυνομικοί που μας σταμάτησαν για να πάρουν το χαρτζιλίκι τους, με αστεία επιχειρήματα.
Οδηγώντας κατόπιν προς τα σύνορα με την Κροατία και πάλι, για να οδηγήσουμε στην εθνική οδό προς Σλοβενία, κάναμε παράκαμψη στους καταρράκτες Kravica. Πολύ όμορφη τοποθεσία, αρκετά εντυπωσιακοί και οι καταρράκτες.
Η εποχή όμως μάλλον δεν ήταν κατάλληλη. Θεωρώ ότι ταιριάζει περισσότερο ανοιξιάτικη επίσκεψη, με το πράσινο να κυριαρχεί και τον καιρό ευκολότερο για το περπάτημα που απαιτείται. Αρκεστήκαμε στις φωτογραφίες από ψηλά, πριν ξεκινήσουμε την οδήγηση για Λιουμπλιάνα.
Εις το επανιδείν, Βοσνία!
Φεύγοντας από τη Βοσνία μπήκαμε απευθείας στην εθνική οδό της Κροατίας. Ακριβούτσικα τα διόδια μεν, κινείσαι συνεχόμενα στο όριο των 130 χλμ/ώρα, δε. Και δίχως το εκνευριστικό σταμάτα-ξεκίνα των ελληνικών δρόμων. Στην Κροατία, όπως και στη Σερβία για παράδειγμα, παίρνεις μία κάρτα μπαίνοντας στον αυτοκινητόδρομο και πληρώνεις στην έξοδό σου από αυτόν, δεν υπάρχουν μετωπικά διόδια.
Συμπερασματικά, η Βοσνία μας άρεσε πιο πολύ και από το Μαυροβούνιο και από την Κροατία, τουλάχιστον από όσα είχαμε δει. Νομίζω ότι θα πάμε ξανά, να απολαύσουμε τη φύση και τα χωριά της με καλύτερο καιρό. Κι ας έχουμε στο νου το θέμα της τροχαίας, χεχε!
Στο επόμενο άρθρο μας έχουμε Λιουμπλιάνα, Bled, Postojna, Skocjan και ένα φοβερό κάστρο!