Δυσκολίες στα ταξίδια με παιδί

Είναι όλα ρόδινα σε ένα ταξίδι, και πόσο μάλλον σε ένα ταξίδι με παιδί;

Ταξιδεύοντας με βρέφος – νήπιο τρία χρόνια τώρα, έχουμε κρατήσει υπέροχες αναμνήσεις, έχουμε προσαρμοστεί σε άλλους ρυθμούς και, το κυριότερο, δίνουμε την ευκαιρία στον μικρό μας εξερευνητή να ζει κάτι διαφορετικό. Το γιατί επιλέγουμε να ταξιδεύουμε μαζί του, μπορείτε να διαβάσετε αναλυτικά εδώ.

Θα σκεφτείτε “Και πώς γίνεται; Τόσο όμορφα είναι όλα; Δεν υπάρχουν δυσκολίες;”.

Φυσικά και υπάρχουν, είναι η απάντηση! Και πολλές μάλιστα, όπως και στην ζωή όλων μας, άλλωστε. Είναι κι αυτός ένας λόγος να ταξιδεύουμε, ας αντιμετωπίζουμε προβλήματα βλέποντας νέα μέρη, αντί να προσπαθούμε να τα λύσουμε στην ρουτίνα της καθημερινότητάς μας.

Για να δούμε κάποια απρόοπτα που μας έτυχαν τα τελευταία χρόνια…

Ωτίτιδα και πυρετός, στην άλλη άκρη της Ευρώπης

Όσοι παρακολουθήσατε το περσινό οδικό μας ταξίδι μέχρι την Ισλανδία, ίσως θυμάστε το απρόοπτο, λίγο πριν μπούμε στο πλοίο από τη Δανία. Ο Εκτορούλης με πυρετό και πόνο στο αυτί την προηγούμενη νύχτα. Ο βασικός λόγος ανησυχίας ήταν ότι στο πλοίο δεν υπάρχει γιατρός, ενώ θα περνούσαμε εκεί εκεί 50+ ώρες. Προφανώς, έπρεπε να βρούμε γιατρό πριν επιβιβαστούμε. Οπότε, τρέξιμο για νοσοκομείο το πρωί και, με αρκετό άγχος, προλάβαμε το πλοίο και σαλπάραμε. Τελικά, όλα καλά με τον Εκτοράκο, αλλά φτάνοντας στην Ισλανδία αρρωστήσαμε κατά σειρά κι εμείς, και μας πήρε μέρες να συνέλθουμε.

Ήταν λόγος αυτός για να χαλάσει το ταξίδι; Νομίζουμε πως όχι, θα μπορούσε να συμβεί κι εδώ. Όντας προετοιμασμένοι με Ευρωπαϊκές Κάρτες Ασφάλισης Ασθενείας (δείτε εδώ), φροντίσαμε να βρούμε εφημερεύον νοσοκομείο και όλα λύθηκαν.

Θα ήταν καλύτερα άραγε αν μας τύχαινε κάτι τέτοιο σε κάποιο μικρό νησί του Αιγαίου; Οι κάτοικοι αυτών των νησιών σίγουρα ξέρουν καλύτερα.

Μαγείρεμα κάτω από γέφυρα – διάβαση πεζών, σαν “άστεγοι”

Τοποθεσία: Klaksvik, νησιά Φερόε
Οδηγώντας στα πανέμορφα τοπία του αρχιπελάγους, είχαμε προγραμματίσει την πρώτη διανυκτέρευση στο κάμπινγκ της κωμόπολης αυτής. Είχαμε προμηθευτεί χάρτη των νησιών, με τοποθεσίες όλων των κάμπινγκ, ενώ τα βλέπαμε και online, σε σχετικό site. 

Έχοντας ήδη πολλές ώρες στο δρόμο, φτάσαμε στο Klaksvik απόγευμα, με τον Εκτοράκο να πεινάει πολύ. Εδώ το κάμπινγκ, εκεί το κάμπινγκ, πουθενά το κάμπινγκ! Το gps έδειχνε ξεκάθαρα ότι ήμασταν εκεί, όμως κάμπινγκ δεν υπήρχε. Απευθυνθήκαμε στο τοπικό κέντρο πληροφοριών για τους τουρίστες, για να μάθω ότι το συγκεκριμένο κάμπινγκ είχε διαλυθεί ήδη από την προηγούμενη σεζόν, με σκοπό κάποια στιγμή να δημιουργηθεί ένα νέο στην περιοχή.

– “Και τώρα τι κάνουμε; Στον χάρτη που πήραμε στο λιμάνι υπάρχει κανονικά. Να πάμε στο επόμενο, στο άλλο νησί;”
– “Εχμμ, συγνώμη, αλλά ούτε το άλλο κάμπινγκ λειτουργεί, βασικά δεν υπάρχει τίποτα από το Klaksvik και βορειότερα.”
– “Τι εννοείτε; Είναι ήδη αργά το απόγευμα, πού θα μείνουμε, εφόσον το ελεύθερο κάμπινγκ απαγορεύεται αυστηρά στα νησιά Φερόε;” (Όπως και ο ύπνος στο αυτοκίνητο, να έχετε υπόψη).
– “Είναι πρόβλημα αυτό, ζητάμε συγνώμη, δεν ξέρουμε τι να σας πούμε”.

Με ένα νήπιο να γκρινιάζει πολύ και να πεινάει (όπως κι εμείς), και το παγωμένο ψιλόβροχο να έχει ξεκινήσει, έπρεπε να βρούμε λύση. Πρωτίστως για φαγητό. Ψάξαμε λίγο, μέχρι που είδαμε μια διάβαση πεζών κάτω από γεφυράκι στα περίχωρα. Εκεί σταματήσαμε, εκεί κατεβάσαμε την εστία μαγειρέματος για να μη βρεχόμαστε, εκεί φτιάξαμε ζεστή σούπα, ενώ ο μικρός μας εξερευνητής έτρεχε στο μουσκεμένο γρασίδι και στα νερά του δρόμου με το αδιάβροχό του, ξέγνοιαστος και γεμάτος χαρά για τη ζωή! Φάγαμε στο αυτοκίνητο, φτιάξαμε και καφεδάκια και πλέον ήμασταν γεμάτοι ενέργεια, για να βρούμε πού θα μείνουμε τη νύχτα.

Ενδιαφέρουσα εμπειρία, αν μη τι άλλο, έτσι;

Πολλοί θα σκεφτούν ότι δεν επιθυμούν τέτοιου είδους ταξίδι, κατανοητό. Όταν επιλέγεις όμως να θυσιάσεις ανέσεις, κάποιες φορές οφείλεις να βρεις λύσεις.

Κι αν αναρωτιέστε για το πού τελικά μείναμε, φτάσαμε νύχτα στο Fuglafjørður, και εν μέσω δυνατής βροχής και αέρα σηκώσαμε την οροφοσκηνή και κοιμηθήκαμε. Ζόρικο μεν, μια ακόμα εμπειρία που ζήσαμε με τον μικρούλη μας, δε. Και, όχι, ο ίδιος δεν φάνηκε να ενοχλείται. Η αγκαλιά της μαμάς είναι το πιο σημαντικό πράγμα στον κόσμο, είτε στην άνεση του κρεβατιού του, είτε χωμένος σε υπνόσακο κάπου στα μακρινά νησιά Φερόε.

Πού να στεγνώσουν τα ρούχα;;;

Ισλανδία και πάλι, σε κάμπινγκ λίγο έξω από το Hvammstangi. Έπρεπε να πλύνουμε ρούχα, ειδικά του Εκτοράκου, που σερνόταν οπουδήποτε. Στο κάμπινγκ υπήρχε πλυντήριο, όχι όμως στεγνωτήριο. Η θερμοκρασία έξω μετά βίας έφτανε τους 5 βαθμούς τη μέρα, άσε που θα μέναμε μόλις δύο νύχτες εκεί.

Μελετήστε προσεκτικά: Πλύσιμο στο πλυντήριο, άπλωμα στον παγωμένο αέρα για καναδυό ώρες (μέχρι να έρθει η βροχή, δηλαδή), με κίνδυνο τα ρούχα να πετάξουν μαζί με τα σύρματα και μετά;

Ε, έδεσα το σχοινάκι με κάθε πιθανό τρόπο στον καθρέφτη, τις χειρολαβές, τα σκίαστρα του αυτοκινήτου, άπλωσα μέσα εκεί τα μουσκεμένα ρούχα, άνοιξα λίγο μόνο τα παράθυρο, έβαλα μπρος το αυτοκίνητο και το καλοριφέρ στο τέρμα. Είχε την πλάκα του, ενώ στη σκηνή από πάνω ο μικρούλης μας κοιμόταν και η Αλιόνα δούλευε εξ αποστάσεως στο κτίριο του κάμπινγκ. Ξοδέψαμε λίγο καύσιμο, αλλά η λύση θα εφαρμοστεί και στο μέλλον!

Τα απρόοπτα μέσα στη ζωή είναι

Μπορούμε να θυμηθούμε κι άλλα, που κάπου χαλάνε το πρόγραμμα και ίσως φέρουν γκρίνια και δυσκολίες στο ταξίδι. Και πάλι, όμως, δεν ωφελεί απλά να μοιρολατρούμε. Επίσης, εννοείται πως ταξιδεύοντας low budget κάποιες δυσκολίες είναι αναμενόμενες. Όμως, βάσει της εμπειρίας μας, πολλές φορές υπάρχουν καταστάσεις που απλά πρέπει να τις διαχειριστούμε και οι οποίες εμφανίζονται ανεξάρτητα αν μένουμε σε πολυτελές ξενοδοχείο ή έξω στη φύση, με ποια αεροπορική εταιρεία ταξιδεύομε και τι προγραμματίζουμε.

• Μία χαμένη πτήση για Δουβλίνο με κάμποσες ώρες ταλαιπωρίας, τελικά μας έφεραν ξανά στην απίστευτη φιλοξενία του Carroll και της Andrea στην Αυστρία. Ποιος έφταιγε; Η έλλειψη οργάνωσης και η απαράδεκτη λειτουργία του αεροδρομίου στο Μόναχο (σχετικό βίντεο εδώ). Ποιος μπορούσε να σκεφτεί ότι στο τεράστιο αεροδρόμιο του Μονάχου θα συναντήσουμε μια τέτοια κατάσταση; Κανείς.
• Στο προηγούμενο ταξίδι μας στην Ισλανδία, παρά τα σχέδιά μας, στα ανατολικά φιορδ πετύχαμε μεγάλη χιονοθύελα. Δεν είχαμε άλλη λύση, παρά να επιστρέψουμε (αφού κοιμηθήκαμε στο αυτοκίνητο), αφήνοντας την βόρεια πλευρά της χώρας για την επόμενη φορά. 
• Στο τελευταίο ταξίδι μας στο Βιετνάμ, έπρεπε να πάρουμε μια γρήγορη απόφαση και να διακόψουμε το ταξίδι μας στο 1/3, για να γυρίσουμε πίσω στην Ελλάδα και να μην αποκλειστούμε εκεί. Μπορούσαμε να το φανταστούμε όταν φεύγαμε για το ταξίδι; Όχι, διότι η κατάσταση άλλαζε απίστευτα γρήγορα. Μετανιώναμε που φύγαμε εξ’ αρχής γι’ αυτό το ταξίδι; Σε καμία περίπτωση!

Και οι δυσκολίες στα ταξίδια είναι, επίσης…

Δεν θεωρούμε ως απρόπτο ή δυσκολία ότι το μωρό θα χρειαστεί αλλαγή πάνας στην πτήση, θα πεινάσει, θα γκρινιάξει, ή ότι μπορεί να κλάψει οποτεδήποτε. Γι’ αυτό είναι μωρό, προσπαθούμε να το ηρεμούμε και σε καμία περίπτωση δεν το μαλώνουμε. Ταξιδεύοντας με βρέφος-νήπιο υπάρχουν πράγματα και καταστάσεις, τις οποίες απλά πρέπει να έχουμε στο νου μας, να μην τις αγνοούμε, να οργανωθούμε, αλλά και να μην μας πτοεί αν δεν πάνε όλα τέλεια και σύμφωνα με το πρόγραμμα.

Δυσκολίες, απρόοπτα και ζόρικες καταστάσεις μπορεί να συμβούν οποτεδήποτε σε όλους μας. Σίγουρα, ως γονείς πιθανόν έχουμε μεγαλύτερη ευαισθησία, και ταξιδεύοντας low budget συναντάμε πολύ περισσότερες δυσκολίες. Αισθανόμαστε όμως πολύ όμορφα για όσα έχουμε κάνει ως τώρα, παρέα με τον μικρούλη μας, και δεν θα το αλλάζαμε με τίποτα.